Emigreren naar Kopenhagen: Wat een toffe kans!
Wat een toffe kans! Dat is wel echt de samenvatting van ons avontuur tot nu toe. Wij, Joep (43), Lisette (42) en onze 3 kinderen Jurre (15), Kas (13) en Suus (11) zijn vorig jaar het avontuur aangegaan om een tijdje in het buitenland te wonen.
Niks voor mij
Iets wat ik vaak om me heen zag gebeuren, maar waar ik dan met buikpijn naar keek. Ik dacht echt altijd ‘Leuk voor hen, maar niet voor mij!’. Ik kon me zo niet voorstellen wat je je kinderen aan zou doen om zo’n stap te zetten. En stiekem eigenlijk ook gewoon wat je jezelf aan zou doen.
Alles achterlaten waar je gelukkig mee bent en ergens anders alles opnieuw opzetten, ver weg van familie, vrienden en je bekende omgeving. Alles alleen doen met de kinderen terwijl Joep aan het werk zou zijn en niet kunnen terugvallen op familie of vrienden als je dat nodig zou hebben. Ik moest er niet aan denken. Ik heb dit dan ook jarenlang uitgesproken als Joep er weer eens over begon.
Ik weet al zo lang als ik hem ken dat hij ooit eens in het buitenland zou willen wonen en werken en dan wat specifieker, het liefst in Australië. Dat land heeft zijn hart gestolen toen hij daar als 18 jarige heeft rondgereisd en gewerkt. Australië vind ik ook fantastisch, maar emigreren? No way. Ik ben dan toch een huismus en word blij van Alphen aan den Rijn (ja echt).
Een kans
Tot ongeveer het najaar van 2021. Joep kreeg een mogelijkheid voor een functie bij zijn huidige werkgever, maar dan wel in het buitenland. Voor het eerst begon er iets in mijn gevoel te veranderen. Misschien zou dit weleens wat voor ons gezin kunnen zijn.
(Dé toeristische plek in Kopenhagen, Nyhavn).
De kinderen waren inmiddels wat ouder en zelfstandiger. En we hebben kinderen die zeer makkelijk contact maken, makkelijk leren en redelijk flexibel zijn. Fijne ingrediënten als je je leven een beetje overhoop gooit, dacht ik zo. Het zou om een functie in Kopenhagen gaan. Niet te ver weg, niet te anders.
Spannende tijd
Het duurde even voordat het besluit genomen kon worden, maar dat gaf ons tegelijkertijd de tijd om aan het idee te wennen. We hebben de kinderen overal in meegenomen en die raakten ook steeds enthousiaster.
Op 1 april ‘22 kwam het verlossende telefoontje. Joep belde me en zei dat ik mijn koffers kon pakken :-) Kopenhagen, here we come!
Lees je mee met ons avontuur? Ik vertel je graag over ons nieuwe leven in Kopenhagen.
Groetjes,
Lisette
