Skip to content

De Landkaart.

En daar ga je dan!Een auto en dakkoffer volgeladen met hopelijk rustige kinderen, bagage, eten ennnn “de landkaart”! Wat was het een succes!!!Onze oudste, Jesse, heeft heel veel moeite met het begrip ‘tijd’ en totaal geen geduld… We zijn in april naar Zeeland geweest en dat was een horror-tripje. We waren Brunssum nog niet uit: “Wanneer zijn we er?” en dat herhalend om de 3 à 4 minuten. (Lag eraan wanneer zijn zakje chips of snoep leeg was of andere afleidingsmanoeuvres ten einde waren). En ja, we hadden een videoscherm aan de kopsteun bevestigd! Mijn hoofd tolde toen we aankwamen en toen begon het echte feest pas: “Wat gaan we doen? Wanneer gaan we zwemmen? Mogen we frietjes? Mag ik een ijsje?” Bladiebla…!

Dus ik heb dit keer een landkaart getekend zodat onze kleine grootste kon zien hoe lang het ging duren. De time timer mee om van stipje naar stipje een half uur inzichtelijk te maken. (Zeer handig klokje voor diegene die het niet kennen).

En ieder stipje was een opdracht met als beloning een cadeautje (oranje) of wat lekkers (groen). En onze plaspauze was een blauwe stip, zodat hij precies kon zien wanneer wat en hoe lang ging duren. Ik zeg het jullie: Wat een rust! In zijn hoofd en dus ook in die van ons.Ik heb het gouden idee gelijk opgeborgen in het dashboard voor de terugreis.

De terugreis:Jawel, weer volgeladen, maar dit keer met zeer vermoeide kinderen. Kwestie van extra lang ophouden de avond van tevoren en juh! Na ongeveer 1,5 uur rijden wist Jesse net op tijd te melden; ik ga spugen, zodat ik dit tafereel live mocht aanschouwen…Eerste afslag, bute mars, ab mars! Het rode Bayern München pakje uitwassend in een tankstation toilet met een jongetje in zijn hippe onderbroek naast me met een net te pips gezichtje. Mam, moet ik nu echt in mijn onderbroek lopen? Waarop ik geen kans kreeg om te antwoorden, want de volgende vraag stond alweer klaar; mag ik een ijsje? Waarop ik met een nat Bayern München pak over mijn arm bungelend richting kassa ging met een cola pop up ijs in de aanslag! Tja, cola schijnt goed te zijn bij misselijkheid…Lang leve “the seaband” by the way! ( ahum )

Na het opgeslurpte ijs en een lichte reiniging van de ‘crime scene’ konden we weer verder. De geur heeft ons nog aardig wat uurtjes vergezelt, maar Jesse viel al heel snel in slaap! De landkaart was terug dus al snel overbodig, wat goed uitkwam, want ik had natuurlijk geen cadeaus meer over!

Happy to be home! Home is where the wasmachine volop draait nu…

Groeten Angela.

Mijn naam is Angela Jansen en ik ben een gelukkige mama met drie geweldige mannen in mijn gezin. De oudste is 42 jaar. Mijn steun en toeverlaat! De middelste wordt in oktober alweer 6 en de jongste is nu 11 maanden. Aangezien ik inmiddels al 15 jaar ervaring heb in een parfumerie, wil ik jullie meenemen in: “The magic of beauty”! ( zie de beauty-blogs) En af en toe schrijf ik ook over mijn persoonlijke leven met de kinderen.

Comments (0)

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Back To Top