Mama; wat is het soms a hell of a job…

In mijn jonge jaren heb ik vele bijbaantjes gehad. Doordeweeks ging ik naar school en in de weekenden verdiende ik wat bij. Eerst bij de plaatselijke bakker, later als kaasmeisje bij Albert Heijn en nog veel later op de bakkerij afdeling van een grote supermarkt. Onwijs hard werken voor erg weinig geld, maar ik heb er altijd enorm veel lol gehad.

Doktersassistente​

Na de MAVO volgde ik de 3-jarige opleiding tot doktersassistente. Tijdens mijn studie mocht ik zo nu en dan al een achterwacht dienst draaien. En toen het diploma op zak was heb ik jarenlang als doktersassistent gewerkt. Toen dat niet meer genoeg voldoening gaf besloot ik wederom te gaan studeren en daarna kon ik als teamleider al het geleerde in de praktijk brengen. Enorm leuk, druk, afwisselend en een enorme leerschool.

Liefde

Na deze periode kreeg ik een baan aangeboden die al het andere liet verbleken. Het verwachtingspatroon was enorm en secundaire arbeidsvoorwaarden waren niet aanwezig. Er werd van mij verwacht dat ik ten alle tijden oproepbaar was. Ook in de weekenden, de nachten en zelfs in de vakanties. Vrije dagen waren niet bespreekbaar evenals vakantiedagen.Qua salaris ging ik er ook enorm op achteruit, maar ik werd betaald in liefde.Ondanks de weinige extra’s die deze job met zich meebracht besloot ik er toch voor 110% voor te gaan. Kom maar op met al die LIEFDE!!!

Thank god

Inmiddels heb ik deze job al 9 jaar. En het is waar. Ik moet altijd beschikbaar zijn. Ik ben nooit vrij en het is altijd druk. Je mag geen dag verslappen en er wordt elke dag opnieuw 200%  volledige inzet van me verwacht. De boog staat constant gespannen.Kon ik bij de Appie op rustige momenten nog wel een beetje aanlummelen, dat kan ik nu wel vergeten. Ik ben de hele dag gefocust en in opperste concentratie. Thank god liggen de gebroken nachten inmiddels achter me en voelt de nacht als mijn vrije periode. Tot in de ochtend klokslag 06.10 uur ik wakker geschreeuwd word. Dat is het moment waarop mijn werkdag gaat starten…..

A hell of a job

Mama. Eigenlijk is het soms a hell of a job. Maar stoppen is geen optie. Hoe uitgeput je soms ook bent aan het einde van een dag!
Van al die “taken”.
De nooit eindigende to-do-list.
De bergen was.
Het beantwoorden van duizenden vragen….
Brandjes blussen, ruzies sussen, hoofdjes kussen.
De volgende ochtend ga je er weer vol tegenaan.
2 heuse mensjes zijn namelijk totaal afhankelijk van mijn mama-kunde en ik heb niet eens een diploma. Een enorme verantwoordelijkheid die me zo nu en dan wel naar de keel vliegt. Honderden vragen in mijn hoofd:Is het wel waar dat je ,,gewoon”  je moederinstinct moet volgen?Doe ik het wel goed? Zou ik mezelf aannemen als moeder?Ik doe alles vanuit mijn hart en onderbuikgevoel maar zou ik dit niet beter met mijn hoofd moeten doen….?

We zullen het zien over enkele jaren. Hopelijk kan ik dan mega trots naar ze kijken en beseffen dat mijn hart gelijk had. En dat er niets mis was met mijn mama-kunde!

Wat ook waar bleek te zijn is trouwens de berg liefde die je er voor terug krijgt. En daar kan geen miljoenen salaris tegenop!!!

Liefs,
Rachèl