We zitten in de piemel-fase, again….

Ik haal de kinderen uit school en besluit nog even een boodschap te gaan doen. Even snel de supermarkt in. We zijn zo klaar.
Het is woensdagmiddag en in de plaatselijke supermarkt is het lekker druk. Gehaast grijp ik een mandje, bedenk me dat we vanavond lasagne gaan eten en loop in snelle vaart richting de groenten afdeling.

Mam ik heb toch een PIEMEL roept zoonlief van 5 ineens vanuit het niets…
Oke dit komt weer totaal onverwacht uit de lucht vallen.  Ik geef hem Dè blik en besluit hem verder totaal te negeren.

Tomaten.  Op naar de tomaten.

Mammmmmm hoor je me niet ik heb toch een PIE-MEL???!!! Dit keer roept hij het niet, maar schreeuwt het door de supermarkt heen.

Dè blik heeft dus niet geholpen. Ik kniel naast hem neer en fluister zachtjes in zijn oor;  dat klopt! Ik loop verder en hoop vurig dat de piemelpraat nu stopt.

Pak jij eens even een komkommer zeg ik ter afleiding. Tja en dat was natuurlijk vragen om moeilijkheden.  Je begrijpt het al… Het moest even goed geanalyseeerd worden, want was de piemel nou groter of die komkommer.

Hopeloos.

Dochterlief van 8 hield zich al die tijd op de vlakte. Tot zij de meloenen zag liggen en even gilde dat er hier tieten te koop zijn.

Kan dit nog erger…..

Terwijl ik inmiddels net zo rood ben als de tomaten in mijn mandje besluit mijn mini-me ook even over haar groente- soort te praten.

Mam ik heb toch een kutje….. Ze kijkt me met een engelachtig gezicht aan.
Isis hou even op sis ik haar nijdig toe.

Of is het nu een KUT want ik ben nu al 8. Hoe noem je het MAM??? Hoe moet ik het nou noemen MAM?????!

We noemen het toch SPLEETJE? Sis ik met mijn fluisterstem. Nee ik noem het nu kutje. Goed mam. Of niet…..

Jeetjemina ik zie inmiddels door de geslachtsdelen de groente niet meer en wil alleen nog maar zo snel mogelijk naar huis. Als klap op de vuurpijl krijg ik  Dè blik van een oude dame. Zij heeft het hele toneelspel meegekregen en kijkt naar mij als ware ik de grootste loeder-moeder op deze aardbol. Ik schenk haar een minzaam lachje en denk in mijn hoofd; loop jij nou maar door  kutje dit is al lastig genoeg zonder jouw kritische blik!

Lachend loop ik naar de kassa, maar goed dat ze mijn gedachten niet kan lezen.

Die avond eten we maar gewoon aardappelen.

De lasagne is er niet meer van gekomen. De helft van de ingrediënten was ik vergeten. De komkommer bleef ook in de koelkast. Even wachten tot de piemelfase weer voorbij is.

Het is een fase, het is een fase, het is een fase…..

Liefs,
Rachèl