Interview met een Krachtige-Prachtige-Mama!

Ik ben Jacqueline Fortuin, 48 jaar. 29 jaar samen met echtgenoot Elgar en trotse moeder van Caitlin van 11. Ons gezin wordt aangevuld met hond Robbie een “Toller” en papegaai Woody. Ik ben 29 jaar werkzaam bij de politie.
Hobby’s boksen, virtual spinning en de wereld rondreizen. Het reisvirus geven we nu door aan onze dochter, we hopen dus nog veel mooie en bijzonder culturen en dieren te mogen ontdekken en aanschouwen.

Waarom heb jij gekozen om te gaan boksen?

Ik zocht een sport waar ik niet alleen mijn positieve energie uithaalde, maar ook mijn “negatieve” energie in kon ontladen.

Hoe lang doe je dit al?

Boksen bij een “echte” boksschool sinds januari van dit jaar.

Wat brengen deze trainingen jou persoonlijk?

De combinatie van conditie, kracht en souplesse maakt dat ik mij lichamelijk fitter ben gaan voelen. Doordat ik met het boksen al mijn emoties kan ontladen, voel ik mij mentaal ook fitter.

Waarom heb je voor boksschool Teus de Kruyf gekozen?

Eigenlijk puur toeval na googlen op internet. Ik vond de mogelijkheid van de lady’s box een mooie laagdrempelige ingang. Dit heeft mij in ieder geval over de streep getrokken daar een proefles te gaan volgen. En niet meer weggegaan ?

Train je alleen mee in de dameslessen of ook in de gemengde lessen?

Nee, ik train ook met andere lessen mee. Alle lessen hebben hun eigen dynamiek en er is zeker niveauverschil. Ik train nu voornamelijk mee met de damesles, de Fit&Fight en ik heb een begin gemaakt met de les beginnend sparren. Echt voor iedereen is er een lesaanbod passend bij je niveau en uitdagingen die je zoekt.

Heeft het boksen invloed op jou als mama?

Ik heb het aan mijn dochter gevraagd, zij ziet niet echt een groot verschil. Zij kent mij niet anders als haar sportieve mama die aan allerlei sporten heeft gedaan, waaronder judo. Ik heb de uitstraling stevig in mijn schoenen te staan. Ik denk dat het boksen an sich niet heel veel heeft veranderd in hoe ik als moeder ben. Maar Caitlin vind het wel stoer dat haar moeder bokst. Ik denk wel dat je als moeder of het nu boksen is of een andere kracht of gevechtssport die je beoefent, aan je kind het goede voorbeeld geeft. Hoe voor jezelf op te komen, stevig in je schoenen te staan. Daarnaast leer je incasseren en uitdelen, maar altijd met respect voor elkaar, je traint met elkaar en niet tegen elkaar. Dat betekent soms fanatiek, de grens opzoeken en soms inhouden om je trainingspartner ruimte te geven. Als moeder probeer ik dit ook te vertalen in de opvoeding van mijn dochter en de normen en waarden die ik haar probeer mee te geven. Ik vind het belangrijk dat ze sociaal is in de omgang met anderen, de ander respecteert in wie hij of zij is, maar daarnaast ook voor zichzelf op mag komen en grenzen leert aangeven. Voor mezelf merk ik dat ik door het boksen wat rustiger ben geworden, meer senang. We hebben denk ik allemaal op zijn tijd onze frustraties, dat hoort bij het dagelijkse leven. Nu gooi ik dat eruit bij het boksen, dit maakt mij meer relaxed. Sporten ontspant voor mij niet alleen fysiek, maar juist op mentaal vlak en dat beïnvloedt mij op positieve manier in alle rollen die ik naast het moederschap nog meer vervul.

Wat maakt jou een Prachtige mama?

Nou, dan kom je wel op een gevoelsvraag, altijd lastig. Gewoon omdat ik er voor mijn dochter ben, in goede en minder goede momenten. Ik oprechte liefde voor haar voel en vanuit mijn hart met pure betrokkenheid naar haar luister en de goede dingen voor haar wil doen. Doe ik het dan altijd goed, nee zeker niet. Maar wat ieder kind nodig heeft is steun, een echt luisterend oor, betrokkenheid, compassie en oprecht houden van. Dit is waar ik als moeder naar mijn dochter voor sta, ongeacht welke leeftijdsfase ze in zit. Dat betekent soms jezelf wegcijferen, soms je zorgen maken, soms niet weten wat wijsheid is, soms te streng zijn, soms te makkelijk zijn, soms voor de zoveelste keer de vieze sokken oprapen, soms stapelgek van haar worden en dan toch maar weer mijn hand over mijn hart strijken. Maar altijd vol vertrouwen, trots en dankbaarheid. Dankbaar dat ik moeder mocht worden, niet zomaar een vanzelfsprekendheid voor iedereen. Trots hoe ik zie hoe ze groter wordt en zich ontwikkelt, haar eigen identiteit aan het ontwikkelen is, haar eigen dingen doet waar ze voor staat en voor gaat, hoe sociaal en lief ze kan zijn. Vol vertrouwen dat ik haar de handvatten mee kan geven, zodat ze zich kan ontwikkelen van een klein meisje tot een prachtige zelfstandige jongedame, die stevig in haar schoenen staat, in balans met en trots op zichzelf.

Welke Prachtige mama bewonder jij?

Mijn schoonmoeder. Helaas is zij al overleden. Ik bewoner hoe zij als moeder in het leven stond, met onvoorwaardelijke liefde voor haar kinderen. Zij heeft mij laten zien en voelen wat onvoorwaardelijk houden van betekent. Gewoon dat je mag zijn wie je bent en daarin de keuzes die je maakt respecteert, nooit veroordelend. Je bent wie je bent en dat is goed. Goed genoeg zijn zit niet in je status of positie, maar in de mens die je bent, je eerlijkheid en oprechtheid.

Wat vind je lastig aan het moederschap?

Het loslaten en de keuzes maken hierin. Enerzijds wil ik mijn kind het liefst beschermen tegen al het kwade dat op haar pad komt, zoals verlies, verdriet, teleurstellingen. Anderzijds weet ik dat dit hoort bij het leven en haar ontwikkeling tot zelfstandige jonge vrouw. Ik vind het soms lastig om niet mee te gaan in haar emoties. Ik ga ze dan als het ware zelf voelen en ben dan minder in staat om naast haar te blijven staan en juist de kanaliserende regulerende steunfactor te zijn.

Ik vind het soms lastig om te zien dat ze steeds zelfstandiger wordt en gaat puberen. Ook dat hoort erbij, heeft mooie kanten. Maar de keuzes in het geven of beperken van vrijheden die met deze leeftijdsfase gepaard gaan, vind ik zo nu en dan een lastige. Vertrouwen geven en krijgen is voor mij hierin het sleutelwoord.

Wat vind je het allermooiste aan het moederschap?

Het onvoorwaardelijk wederzijds houden van. Ik kan oprecht zeggen dat mijn dochter voor mij het allermooiste en meest dierbare geschenk is. Ik beschouw mijn dochter niet als mijn bezit, maar het is wel eigen, dat maakt het voor mij bijzonder. Voor mij gaat er niets boven de liefde voor mijn dochter. De mooie dingen van het moederschap zit in zoveel kleine dingen. Gewoon samen even bij elkaar liggen en de dag doorspreken, samen een weekendje weg, een kus en uitzwaaien als ze naar school gaat, zo gewoon, maar zo speciaal.

Benieuwd geworden naar de bokslessen voor vrouwen? En lijkt het je ook wel iets voor jou? Neem dan snel eens een kijkje op de site van boksschool Teus de Kruyf. Er is vast ook een les voor jou te vinden!