Keihard genieten

Onmeunig genieten
Ben je actief op sociale media dan ben je vast ook toeschouwer van de meest geweldige vakantiekiekjes van je mede landgenoten. Met of zonder filter; het blijven mooie plaatjes van prachtige gebieden die vaak zo anders zijn dan het platte Nederlandse landschap. En we genieten dan ook allemaal zo intens hard! Echt niet normaal. Alsof ons leven ervan afhangt, zo ‘onmeunig genieten’ (dat zeggen we dan hier in Twente).

Pffff
We vergeten die ellenlange rit met jengelende/ruziënde kinderen, de tolwegen, de files, het wegdek dat ervoor zorgt dat al je ingewanden iets opschuiven, de minstens twintig muggenbulten, het zweet dat over je lichaam gutst tijdens het sjouwen met al die koffers, de bewegwijzering waar je geen hol van begrijpt en ook het in het zwembad poepende kind, de watervloed vol kakkerlakken die de zee instroomt tijdens een fikse regenbui brengen ons niet van ons pad van genot. Nee, zélfs van die regenbui maken we foto’s met onderschriften als “heerlijk verfrissend die bui” of “gezellig zo in de caravan”. Want: we blijven KEIHARD GENIETEN!

Vooral doorgaan
Zodra we tijdelijk vrij zijn van ons werk/onze verplichtingen, dan lijkt alles goed/mooi/leuk. We hebben tenslotte vakantie. En ach, dan maakt die regenbui of rondspringende kakkerlak niet zoveel uit. We (moeten) genieten; van de omgeving, de zee, het weer, het eten, van elkaar…..  En, dat moeten/mogen we ook zeker doen! Maar, zullen we afspreken dat dit ‘grote genieten’ ook ná de vakantieperiode ‘gewoon doorgaat’? Oké, die bergen, azuurblauwe zee en gloeiende zonsondergangen zie je dan misschien niet meer en die bruin glinsterende huid heeft plaatsgemaakt voor melkflessen die je ogen net zo hard verblinden als de zon aan de Italiaanse hemel, maar SO WHAT! Die bergen, zee, zon en bruine huid zijn toch niet maatgevend om te genieten?

Verplicht(ingen)
Oké, school, werk, sport, vrijwilligerswerk; het begint allemaal weer. Maar ook daar kunnen we toch samen ‘onmeunig’ van genieten? Het is toch heerlijk om bezig te zijn met wat je leuk vindt, waar je van groeit, leert, jezelf ontwikkelt, anderen mensen ontmoet, anderen helpt en ga zo maar door. En ja, ik weet; het ‘gezeur’ begint dan vaak weer. Verplicht op tijd x je nest uit, de ochtendroutines, de stress, de klagende collega’s, treuzelende kinderen (hoewel wij die op vakantie ook gewoon hadden) en meer. Dat genieten lijkt dan opeens een stuk lastiger.

Geniet!
Laten we ondanks al die ‘verplichtingen’ (waar we vaak zélf voor kiezen) toch genieten. Genieten van het ritje naar je werk, de spelende en lachende kinderen op het schoolplein, de werkjes die ze meebrengen, die zeurende collega, een nieuwe opdracht, van borrels met vrienden, feestjes, het gras (van jezelf of de buren), de regenbuien, tegenwind op de fiets, blauwbekk

en langs de lijn, uitpuilende wasmanden en ga zo maar door.

Hoe
Hoe? Door er zelf voor te kiezen hoe je omgaat met ‘de waan van de dag’. Jij kiest wat belangrijk is en waar je je druk over maakt. Kortom; choose your f*cks wisely (leestip: The subtle art of not giving a fuck). Ik geloof dat het kan!

Groet,
Gaby

Ik ben Gaby Drees (1978), moeder van drie geweldige meiden (2006 – 2008 – 2011), vriendin van de leukste kerel en communicatiedeskundige. Geboren en getogen in Oldenzaal (Overijssel), gestudeerd in Groningen en nu woonachtig in een bruisend dorp in Twente. Ik ben eigenwijs, hou van vernieuwing/verandering, maak niet alles af waar ik aan begin en deel graag mijn belevenissen via blogs.
Je kunt mij ook volgen op mijn eigen site: klik hier