Wat is jouw stijl?

Boeken vol zijn er over geschreven; opvoedstijlen. De autoritaire stijl, de permissieve stijl, de laissez-faire stijl en zo zijn er nog wel wat stijlen te noemen.

Kennis
Pedagogen, psychologen en nog meer knappe koppen buigen zich al vele jaren over opvoeding en opvoedingsstijlen. Jarenlange studies en onderzoeken laten zien welke stijl welke invloed heeft en nog veel meer.

Wat zou je doen?
En dan ben je ouder. Dat wat hulpeloze mensje groeit en groeit. Hij/zij gaat brabbelen, komt in beweging en ja…. dan begint het OPvoeden. Hoe corrigeer je die kleine uk die telkens met die Michelin vingertjes aan jouw spullen zit? Wat doe je als jouw oogappeltje het buurjongetje een douw geeft? In tegenstelling tot al die deskundigen hebben wij geen opleiding, cursus of onderzoek gedaan!

Observeren
Liggend op mijn ligbed aan de kant van het zwembad, observeerde ik deze zomervakantie verschillende ouders/gezinnen. Nederlanders, Italianen, Engelsen, Fransen…. Allemaal hadden ze zo hun eigen opvoedstijl. Nu was het natuurlijk vakantie en vierde wellicht de laissez-fair stijl hoogtij, maar toch. Het blijft interessant om te zien hoe ouders met situaties omgaan. Een paar voorbeelden:

Rustaaaghh
Het (al zindelijke) Italiaanse kind dat in het zwembad poepte werd rustig opgevangen door zijn moeder en van het zwembad weggevoerd. Zonder enige stemverheffing, boze/gefrustreerde blik vertrok de moeder met het kind. R E S P E C T! Persoonlijk had ik een tikkeltje anders gereageerd op een dergelijke situatie.

En 1, 2, 3….
Dan het Engelse gezin met drie jongens. Soms twijfelde ik of ze op vakantie waren of in militaire training. Eindeloos oefenen met duiken. En ouders die gematigd reageren en aangaven dat het “pretty good” was en dat ze het nog maar eens moesten proberen….. Zwemmen met een snorkel en flippers; ook dat ging nog niet helemaal zoals vaderlief het graag zag. Zoonlief moest zijn benen beter strekken en dat anders doen en zus en zo…..

Schitteren door afwezigheid
De Nederlandse tweeling die elkaar de hersens insloeg en waar geen vader of moeder te bekennen was toen dat gebeurde, vond ik ook interessant om te zien. De badmeester was wel in de buurt en het luide “AUW AUW  LAAT LOS” maakte hem alert om de boel in de gaten te houden. Er verzoop nog geen kind, dus de badmeester observeerde enkel. Na wat getrek en geduw was het geruzie over. In datzelfde gezin trok het jongere broertje een keer hard en lang aan het haar van de grote zus. No big deal misschien, maar ze waren IN het zwembad en hij trok haar hoofd onder water! Een Italiaanse dame zag het gebeuren en greep in. De ouders? Die lagen op hun ligbedje. De moeder stond rustig op na het horen van het gehuil, liep er naar toe, hoorde het verhaal aan en toen het meisje zei: “Hij hield mij onder water. Heel lang” was de reactie “Onder water is toch niet zo erg?“. Zoonlief kreeg op rustige wijze te horen dat ie dat niet meer moest doen en moeder vroeg of hij een spelletje met haar wilde spelen……

Ploeteren
Dan hadden we nog de ploeterende Franse moeder met drie jongens, waarvan de jongste anderhalf was en een van de oudere jongens hoestend en proestend het zwembad van het nodige slijm voorzag. Het Engelse stel met jonge dochter die hysterisch begon te krijsen wanneer men een poging deed om haar in het zwembandje te zetten. En dan die Nederlandse gezinnen met tieners. Nou ja, gezinnen… De ouders waren vaak niet in de buurt terwijl de tieners op volume 30 het zwembad terroriseerden.

Kiezen
Ieder kiest zijn/haar opvoedstijl. En, dat doen we vooral onbewust. We hebben er immers niet voor geleerd of geoefend. We moeten het doen met de kennis en ervaring die we zelf hebben opgedaan als kind, jongere én als observant…. Wat ik dit jaar heb geleerd? Dat we allemaal op onze eigen manier ons stinkende best doen (en ik best trots ben op hoe het bij ons gaat  ).

Groet,
Gaby
Ik ben Gaby Drees (1978), moeder van drie geweldige meiden (2006 – 2008 – 2011), vriendin van de leukste kerel en communicatiedeskundige. Geboren en getogen in Oldenzaal (Overijssel), gestudeerd in Groningen en nu woonachtig in een bruisend dorp in Twente. Ik ben eigenwijs, hou van vernieuwing/verandering, maak niet alles af waar ik aan begin en deel graag mijn belevenissen via blogs.
Je kunt mij ook volgen op mijn eigen site: klik hier