Kom maar efkes wisselen

Ken je die reclame nog? Van Pietertje die gaat voetballen? Hij bakt er niet zoveel van en de coach roept: “Pietertje, hé kom maar efkes wisselen.” Pietertje eet vervolgens een boterham met een bekend smeersel erop en we weten allemaal hoe het verderging met Pietertje…  .

Langs de lijn
Dit seizoen sta ik ook langs de lijn om meiden te coachen tijdens hun voetbalwedstrijd. Meiden van 7, 8 of 9 jaar die voor het eerst een echte voetbalwedstrijd spelen. Meiden die een jaar lang mochten proeven aan het spelletje, staan nu zes tegen zes en gaan proberen de bal te passen, samen te werken, doelpunten te maken, de bal tegen te houden. En ik ga, samen met nog een moeder, mijn best doen om de meiden daarbij te helpen.

Talent?
In dit team zijn er misschien ook wel wat ‘Pietertjes’, maar misschien zijn er ook wel wat ‘Liekes’ (Lieke Martens voor de niet-voetbalkenners). Ik weet het nog niet en ga het dit seizoen ervaren. Natuurlijk staat het plezier voorop en hoop ik dat alle meiden het naar hun zin hebben en met plezier in het veld staan én er met plezier weer afgaan.

Ranglijst
De regels en spelvorm voor de pupillen zijn aangepast en voor dit team geldt dat ze niet met een ranglijst werken. We houden dus geen stand bij. Prima zou je denken. Toch blijkt dat ook de jonge kinderen al heel gedreven zijn om te ‘winnen’. Ze willen weten hoeveel het is geworden, wie er gescoord heeft en wie er dus gewonnen heeft….. Misschien wordt dát nog wel de grootste uitdaging; ze leren dat het daar (nu nog) niet om gaat. Of liever gezegd; dat winnen niet het belangrijkste is.

Hoe dan?
Maar HOE DAN? In de wereld om ons heen draait het wél om winnen (en verliezen), om ‘de beste zijn’, om cijfers, scores, om meer, beter, best, mooi, mooier, mooist….. Ik heb nog nooit iemand horen zeggen “Nou, jullie waren tenminste wel het team dat de meeste lol had.” Nee, dat hoor je geen coach zeggen na een verloren wedstrijd. En na een ****wedstrijd die je hebt gewonnen hoor je dan wel weer “Het was een slechte wedstrijd, maar………….. we hebben wel gewonnen.” Dus hup mondhoeken omhoog krullen, want je hebt immers gewonnen.

Pietertje
Eerlijk is eerlijk; ook ik ben competitief ingesteld. Ik wil ook winnen, beter zijn of beter worden in iets. Nou ja, ik wil in ieder geval alles eruit halen wat erin zit. En, dat verwacht ik ook wel een beetje van anderen. Oké… een beetje heel veel. Iets (nog) niet kunnen, is geen probleem. Niet je best doen, vind ik wel een dingetje. Pietertje deed enorm zijn best. Hij was aanwezig, ging het veld in en probeerde het. Voetbal was alleen niet z’n ding, maar hij deed zijn best om alles eruit te halen wat erin zat.

Voetbalgoeroe
Ik hoop dat ik de meiden kan begeleiden in hun voetbalontwikkeling én sociale/persoonlijke ontwikkeling. Vooral dit laatste, want ik ben ook geen voetbalgoeroe. Ik hoop dat we samen veel lol beleven, elkaar respecteren en ervoor elkaar zijn binnen (en buiten) de lijnen. Of we daarmee wedstrijden gaan winnen? Geen idee. Of we plezier gaan maken? Zeker weten!

Groeten,
Gaby

Ik ben Gaby Drees (1978), moeder van drie geweldige meiden (2006 – 2008 – 2011), vriendin van de leukste kerel en communicatiedeskundige. Geboren en getogen in Oldenzaal (Overijssel), gestudeerd in Groningen en nu woonachtig in een bruisend dorp in Twente. Ik ben eigenwijs, hou van vernieuwing/verandering, maak niet alles af waar ik aan begin en deel graag mijn belevenissen via blogs.
Je kunt mij ook volgen op mijn eigen site: klik hier