Vissticks

Je kent ze vast wel; die krokant ogende, goudgele staafjes die je kunt opeten. Die ooit werden aangeprezen door een soort Vader Abraham met een pet op en een meute lachende kinderen eromheen (soort smurfen, maar dan menselijk).

Lukt niet, kan niet, wil niet
Ik ken mensen die net als vissticks zijn; het oogt nog wel oké, maar het is vaak slappe hap. Deze mensen hebben zogezegd de mentaliteit van een visstick. Nog voordat ze aan een taak beginnen, zuchten ze al. Zijn ze gestart en gaat het niet zoals gewenst, dan geven ze het graag op. Want, het lukt niet, het kan niet, het wil niet…..

Vechten
Als zoutzakken met afhangende schouders en een dromerige blik staan ze erbij. Eén tikje en ze lijken te breken als een twijg aan een boom bij een zuchtje wind. De wil om te ‘vechten’ lijkt te ontbreken. Je komt ze overal tegen; in je familie, vriendenkring, werk en natuurlijk op het sportveld.

Guppies
Als coach, maar vooral ook als toeschouwer, bij voetbalwedstrijden zie ik ze dan ook regelmatig. Kleine en grote vissticks. Bij die kleintjes kan ik me er nog wel in berusten. Ze zijn jong, hebben een concentratievermogen van een guppie en zijn snel afgeleid. Klavertjes vier zoeken in het kunstgras is dan soms gewoon uitdagender dan die bal van de tegenstander af te pakken. En waarom zou je blijven staan als je ook kunt gaan zitten in het veld?

Syndroom
Bij de wat oudere kinderen en volwassenen zie je ook genoeg visstick gedrag. Te laat komen, laat afmelden voor een training/bijeenkomst, niet reageren op appjes/mails, spullen vergeten….  Het visstick syndroom; van buiten lijkt het nog wel wat, maar van binnen is het te slap. Deze mensen zijn vaak niet geïnteresseerd, gemotiveerd en gedreven genoeg.

Hamerhaai
Tsja… ik ben dan meer een soort hamerhaai die, mits geïnteresseerd en gemotiveerd genoeg, er boven op zit. Alles uit de kast haalt om er iets goeds, moois, leuks van te maken. Ik schreeuw de longen uit mijn lijf, zoek de grenzen van mijn tijd op (en ga er over heen) en verwacht dit dan ook van al die wezens om mij heen in de oceaan. En ja, daar zijn dan ook die vissticks.

KOM OP
Man, man, man…. wat moet ik soms mijn best doen om niet op volume 20 zo’n visstick toe te schreeuwen. WAKKER WORDEN OPLETTEN DOE EENS MEE JOEHOEEEEEE KOM EENS OP!!

Kijk, dat iemand iets (nog) niet kan; geen probleem. Maar probeer het in ieder geval, laat zien dat je je best doet. Het is te makkelijk om er niet aan te beginnen, om het lekker een ander te laten oplossen. Natuurlijk zijn er grenzen en hoef je niet alles te proberen of te kunnen, maar het gaat om het idee dat je het wil, dat je de mentaliteit hebt om iets te proberen, om je best doen.

Wees die hamerhaai
Als ouders zeggen we volgens mij bijna dagelijks tegen onze kinderen dat ze iets nieuws moeten proberen. En dat het niet uitmaakt wanneer ze fouten maken. Als ze het maar proberen, hun best doen, oefenen, ervoor gaan. Laten we dan als ouders ook het goede voorbeeld geven. Laten ook wij ervoor gaan, ons best doen, gedrevenheid tonen.

Wees de hamerhaai die de vissticks laat zien hoe het ook kan!

Groet,
Gaby

Ik ben Gaby Drees (1978), moeder van drie geweldige meiden (2006 – 2008 – 2011), vriendin van de leukste kerel en communicatiedeskundige. Geboren en getogen in Oldenzaal (Overijssel), gestudeerd in Groningen en nu woonachtig in een bruisend dorp in Twente. Ik ben eigenwijs, hou van vernieuwing/verandering, maak niet alles af waar ik aan begin en deel graag mijn belevenissen via blogs.
Je kunt mij ook volgen op mijn eigen site: klik hier