Huisdieren

Zelf ben ik opgegroeid met allerlei (huis)dieren. Ik weet eigenlijk niet anders of er waren dieren in/om ons huis. Een grote, super lieve bouvier, een teckel, poedel, herdershond, kippen, konijnen, katten en naast ons huis in de wei stonden paarden, pony’s en schapen. We hebben zelfs nog geitjes en bokjes gehad. Het was net een kinderboerderij.

Op leeftijd
Een aantal dieren verdween naarmate ik ouder werd en toen we gingen verhuizen. Wat bleef waren de honden én katten. Totdat mijn zus en ik de ‘zelfstandige’ levensfase in gingen. De op leeftijd zijnde huisdieren overleden en werden niet meer vervangen en mijn zus nam de kat mee toen ze op zichzelf ging wonen.

Eddy
Een aantal jaren geleden (ongeveer 14 jaar of zo) wilde ik toch wel weer een hond. En ach, we hadden nog geen kinderen en dachten dat het best wel te doen was. Dus wij naar Limburg om een jonge hond over te nemen van iemand. De beagle van 1 jaar was een speelse, nog niet super goed opgevoede, maar wel zindelijke hond. De weg naar huis kotste hij in de auto en eenmaal bij ons thuis aangekomen piste hij tegen de kerstboom aan die in de kamer stond. Welkom hond, welkom!

Ach ja, opstartprobleempjes horen erbij. Helaas bleek de hond niet echt bij ons te passen en vroeg het toch wel meer aandacht en vooral training om het beestje een beetje goed opgevoed te krijgen. Dat was toen niet aan ons besteed. Dus zochten we een beter huis voor Eddy de beagle.

Mogen wij….
Toen kwamen er kinderen en stond ons hoofd niet naar huisdieren. De opvoeding van drie meiden vroeg al meer dan genoeg tijd, aandacht, energie (en geld 😉 ). Maar ja, diezelfde kinderen ‘zeuren’ nu regelmatig om ………………………… een hond! Met tal van argumenten proberen ze ons te overtuigen dat er best een hond kan komen. Het fiasco met de 6 konijnen vergeten ze gemakshalve maar even. Want,…. dat is heel iets anders!!

Even voor de volledigheid; we kochten twee konijnen met een megahok. Die twee bleken mannetje en vrouwtje en een aantal weken later hadden we zes konijnen… Dat werd een beetje veel en bovendien konden wij ouders voor de verzorging opdraaien. Dus hup alle zes de konijnen vonden een ander thuis.

Verantwoordelijkheid
Die konijnen kon je nog wel een dag alleen laten. Een hond is toch wel een ander verhaal. Het blijkt echter lastig om die meiden daarvan te overtuigen. Alleen onze oudste dochter zegt nu zelf dat ze geen hond meer hoeft. Want, ze is zoals ze zelf zegt te druk voor een hond. Ze begrijpt dat het wel een verantwoordelijkheid is om voor een hond te zorgen.

Hoe mooi en fijn ik het als kind ook vond om dieren om me heen te hebben (ik lag zelfs bij de herdershond in het hok); voorlopig komt er geen hond. Ook al kijken ze mij met die puppy ogen aan; ik zeg “nee”. Vriendlief is sowieso fel tegen. Dus mochten we een hond willen, dan moeten we eerst de man des huizes ‘lozen’ 🙂 .

Ach, het waait vast wel weer over, die wens naar een hond… Toch?

Groeten,
Gaby

Ik ben Gaby Drees (1978), moeder van drie geweldige meiden (2006 – 2008 – 2011), vriendin van de leukste kerel en communicatiedeskundige. Geboren en getogen in Oldenzaal (Overijssel), gestudeerd in Groningen en nu woonachtig in een bruisend dorp in Twente. Ik ben eigenwijs, hou van vernieuwing/verandering, maak niet alles af waar ik aan begin en deel graag mijn belevenissen via blogs.
Je kunt mij ook volgen op mijn eigen site: klik hier