Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan!

Mooie uitspraak van die Pipi Langkous, maar als ik heel eerlijk ben is deze uitspraak totaal niet op mij van toepassing.

Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik kijk liever tot minimaal 6 anderen het eerst gedaan hebben. Die past dan weer wel.
Of…
Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik hou dat ook maar liever zo. Past ook prima.
Of…
Ik heb het nog nooit gedaan, dus doe jij het zelf maar lekker.

Maar ja, dat staat zo niet stoer. En dus post ik dapper toch bovenstaande quote boven mijn foto in een race-auto. Ik had het nog nooit gedaan en ik stond er niet om te springen. Maar hey; er was groepsdruk. Al mijn prachtige-mama-vriendinnen gingen ook. Dus ik ” moest ” wel. De eerste keer karten. Leuk zo’n uitje met je vriendengroep.
Maar ik ging er voor. Wel als een bang kuiken. Dat geef ik eerlijk toe. Mijn voet continu op de rem. Voorzichtig kijken hoe de bochten lopen. Niks roekeloos, maar bedachtzaam, in controle, op zijn “Rachèls” ging ik over de baan.
Van links en rechts haalden de snelheidsduivels mij in. Die vriendinnen van mij zijn namelijk wel enorm stoer. Tot 2 keer toe werd ik allerlaatste, maar hey; I did it.

En het is zeker waar. Hoe spannend het soms ook is. Life begins at the end of your comfortzone. En dus moet je af en toe eens iets doen wat eigenlijk veel te spannend voor je is. Iets wat totaal niet bij je past. Om weer even de adrenaline te voelen stromen. En om daarna super trots te zijn op je eigen prestatie. Wat maakt het uit dat ik laatste was. Daar kan ik me tegenwoordig echt niet meer druk om maken. Ik heb het wel gedaan, meegemaakt, dus deze kan afgevinkt worden!

Misschien is dat het voordeel van het ouder worden. Dat dit soort dingen je simpelweg minder boeien. Dat je jezelf kent als geen ander. Dat je weet wat jou gelukkig maakt. Dat je weet waar je retegoed in bent en wat je liever over kunt laten aan een ander.

Op een podium staan met een fles champagne. Oh ja hoor; graag! Maar dat het ooit op een kartcircuit gaat gebeuren…… ik denk niet dat ik het kan 🙂

Liefs,
Rachèl