Genderneutraal opvoeden

Roze is voor meisjes en blauw is voor jongens. Zo is het ons vroeger met de paplepel ingegoten. En laten we wel wezen. Wanneer je een kersverse moeder tegenkomt zijn die gebruikelijke kleuren toch wel reuze handig. Je werpt 1 blik in de kinderwagen en zie je dan een roze dekentje, dan is er geen twijfel mogelijk en kun je de trotse mama complimenteren met haar Prachtige dochter.

Toch is er anno 2019 een kanteling aan het komen. We moeten los van onze vastgeroeste denkpatronen en we “moeten” onze kinderen niet meer zo in hokjes proberen te stoppen. Zo kun je bij de Hema (1 van mijn favo winkels) tegenwoordig kleding voor kids kopen. Helemaal prima! En het zal de heren en mevrouwen van de Hema een (rook)- worst zijn of je die gele trui bij Sophie aantrekt of bij Mees. Vrijheid, blijheid.

Ook bij de speelgoedwinkels is er een verandering zichtbaar. Zo zijn er verkopers die niet meer standaard een meisje plaatsen bij het winkeltje of de stofzuiger, maar ook een jongetje laten spelen met deze artikelen. Kijk daar zullen de Prachtige Mama’s van 2049 vast reuze blij mee zijn.

Als ik kijk naar mezelf, dan denk ik dat ik vrij neutraal ben in mijn opvoeding. Ik vind het prima als mijn meisje liever met auto’s speelt en stoere dingen doet. Maar als mijn zoontje in een prinsessenjurk naar school zou willen, dan denk ik niet dat ik dat zou toelaten. Hij heeft het nooit gevraagd, dus ik heb er geen ervaring mee. Maar dat zou ik toch lastig vinden. Bang dat hij uitgelachen wordt en daar zou ik hem voor willen behoeden.

Zelf hou ik veel van de kleur roze, dus dat werd door mijn dochter moeiteloos overgenomen. Vroeger speelde ik uren met mijn poppen en was ik een echte poppenmoeder. Daar moest mijn dochter echter niets van weten. Toegegeven, die poppen heb ik tevergeefs lichtelijk opgedrongen. Meerdere poppen geprobeerd, maar ze wilde ze echt niet! Nooit mee gespeeld.

Tot de 2e kwam. Een jongen. Met een veel zachter karakter dan zijn zus. Toen zij naar school ging en hij het rijk voor zich alleen had, liep hij trots achter de poppenwagen en ging hij de luier verschonen van de pop. Dat vond ik super schattig! Tot mijn man op een dag thuis kwam en hem achter de roze poppenwagen zag lopen. Die was daar minder van gecharmeerd en hield hem snel een stoere race-auto voor….. Voorbij was de poppenfase!

Als ik nu aan mijn zoontje (7 jaar) vraag wat hij later wilt worden, antwoordt hij steevast; ” papa ” ! Dus misschien hadden we hem die pop nooit moeten afpakken. Dan had hij de papa skills nu al onder de knie gehad.

Gender neutraal opvoeden. Ik heb er geen ervaring mee. En ik sta er ook niet 100% achter. Natuurlijk; wanneer jouw kind een duidelijke voorkeur heeft en ongelukkig wordt van de norm die ooit bepaald is. Dan zeg ik; lekker afwijken van de norm en geef jouw kind waar het om vraagt. Een meisje die jongensschoenen aan wil…laat gaan. Waarom niet? Je zoontje die een pop heeft als knuffel, prima! Maar als mijn zoontje in een roze legging naar school wilt…dat zou ik toch wel moeilijk vinden. Lastig i.v.m de reacties uit zijn omgeving. Bang voor nare reacties. En daar wil ik ze toch graag tegen beschermen. Dus stuur ik ze toch een beetje richting de geldende norm, waarbij ik hun eigen wensen en ideeën zeker wel in acht neem! Maar tot een zekere hoogte…

Ik vraag me wel af wat er gebeurt wanneer je jouw kind gender neutraal gaat opvoeden. Welke keuzes er gemaakt worden, wanneer je ze zelf niet in een bepaalde richting duwt. Mist het kind dan niet een bepaalde sturing? Daar ben ik wel benieuwd naar.

En jullie Prachtige Mama’s hebben jullie hier al ervaring mee? Hoe sta jij er tegenover? Ik ben benieuwd naar jullie reacties.

Liefs,
Rachèl