Stay @Home door corona crisis

Het is vrijdag avond. Er is weer een stay@home week voorbij. Wat zijn het rare tijden. Nog altijd voelt deze corona crisis zo onwerkelijk. Thuis is het prima, maar zodra je even een boodschap moet doen komt de werkelijkheid keihard binnen. Al die leegte op straat….Zo pijnlijk.
De laatste dagen begin ik zelf eindelijk een beetje ritme te krijgen. En moet ik zeggen dat het hier thuis aardig loopt.

Dat komt, omdat ik zelf de knop heb omgezet. Vorige week overviel de hele situatie me enorm. Ik probeerde nog krampachtig alle ballen hoog te houden, maar al snel merkte ik dat het nu onbegonnen werk is. Dat gaat niet meer. En met dat besef kwam er iets meer rust. Snauwde ik minder tegen de kinderen (#schuldgevoel) en doe ik nu wat ik kan.

En natuurlijk vliegen ze elkaar zo nu en dan in de haren. Schreeuwen ze soms het huis bij elkaar. Gunnen ze elkaar veel te weinig en is de grens snel bereikt….
Maar gelukkig zie ik ook 2 kinderen die heel happy zijn thuis. Die vlijtig zelf aan de slag gaan met het schoolwerk. Die zich samen vermaken in de tuin. Die al 8 dagen op rij gelukkig zijn met een zelfgemaakte smoothie. En die mij aan het einde van de dag lekker knuffelen, omdat ze het een fijne dag vonden. En amper aan de corona crisis denken.

En dan maakt het toch allemaal ook niets meer uit. Dan laat ik de andere ballen lekker vallen. Jammer dan dat de strijk weer is blijven liggen. Jammer dat mijn zwarte keuken onder de vinger vlekken zit. Jammer dat ik niet aan bloggen toe kom.

Die twee kleine aapjes van mij die doen het goed. Ondanks dat zij het ritme missen, de school, de hockey en al hun vriendjes en vriendinnetjes. Ook zij hebben niet gevraagd om deze corona situatie. Toen ik me dat besefte werd het direct een stuk warmer in huis. Schouders eronder en doen wat we kunnen. En vooral heel heel heel erg genieten van deze momenten samen!

Vurig hoop ik dat het bij jullie ook goed gaat. Dat je het kunt redden op deze manier, want er wordt een druk op je gelegd. Misschien maak je super lange dagen. Blijft je werk zich maar opstapelen. En kun je af en toe alleen nog maar huilen. Doe dat dan maar lieve, prachtige mama. Je bent niet alleen. Ook ik heb deze week een gigantische huilbui gehad door de angst. En ook mijn vriendinnen wordt het zo nu en dan te kwaad. Huil maar, het is niet erg. En daarna raap je jezelf weer bij elkaar. Doe je jouw uiterste best en dat is alles wat je kunt doen. Weet dat wat je doet MEER DAN GENOEG is. Echt waar.
Ik ben trots op jullie allemaal!

Stay strong, stay positive and stay healthy.

Veel liefs,

Rachèl

Hi, ik ben Rachèl . Getrouwd en mama van 2 lieverds. Verder ben ik druk, extreem ongeduldig, eigenwijs & enorm ambitieus. Tevens heb ik een fanatieke oorbellen verslaving. Ik ben de trotse oprichter & eigenaar van dit fantastische platform. Let’s connect mama’s -X-