Tijd met je gezin. Terug naar de basis.

De periode waarin we nu leven vraagt van ons allemaal een broodnodig aanpassingsvermogen. Niets is meer zoals het was. Je hebt meer tijd met je gezin. Terug naar de basis. Alles is even helemaal anders.

Werk, school, sporten, je sociale contacten. Het is allemaal anders dan anders. En ieder voor zich doen we ons best om onze draai te vinden in deze nieuwe situatie. Wij natuurlijk ook.

Als ik naar mezelf kijk dan lijkt het of ik een aantal weken geleden in een achtbaan ben gestapt. Een achtbaan met vele ups en downs en waarbij mijn humeur en gevoelens alle kanten opvlogen. Van dagen met alleen maar pieken. Genieten van een kopje koffie in de tuin. Enorm genieten van de kinderen de hele dag om me heen. En we genieten allemaal van de extra tijd samen. Tot dagen waar de muren op me afkwamen. Dag na dag hetzelfde voelden. Ik me machteloos, bang en ook wel eens eenzaam voelde…. Voor het eerst sinds jaren hevige heimwee naar Limburg had. Ja in die achtbaan kwamen alle emoties aan bod.

Met het verstrijken van de weken kwam er iets meer rust. Acceptatie. Het is af en toe reuze k.t, maar ja, we zitten er middenin en we moeten door.

Dolgelukkig ben ik met de versoepelingen. De ergste angst neemt iets af. Zo nu en dan ga ik weer zonder al te veel moeite naar de winkel. En vorige week heb ik genoten van een borrelavond met vriendinnen. In de tuin. Op 1,5 meter afstand. En wat is het dan gek om elkaar niet even lekker te kunnen knuffelen bij het afscheid nemen. Het voelt raar, koud en afstandelijk. Niet wat we gewend zijn. Maar ik weet zeker dat we de knuffels straks dubbel en dwars zullen inhalen!

Trots
Buiten al deze soms heftige emoties voel ik ook veel trots. Trots op ons Nederlanders die in no time thuis zijn gaan werken en alles draaiende proberen te houden. Trots op alle Prachtige Mama’s die naast hun werk, het gezin, het schoolwerk thuis, toch proberen om er voor de kids een fijne tijd van te maken. En trots ben ik op mijn eigen kinderen. Trots op hun flexibiliteit. Hun doorzettingsvermogen. Trots dat ze het allerliefste alle dagen van de week thuis zijn bij mij. Terwijl ik echt niet elke dag een aardige/geduldige juf was (lees snauwen…zuchten…ahhhhh). Sorry liefies.

En ik ben mega trots dat zij de kleine dingen dus enorm waarderen. We moeten allemaal even terug naar de basis. Niets groots en meeslepend, maar klein. Thuis in je eigen veilige haven.
En als ze me dan op Koningsdag vertellen dat dit de allerleukste Koningsdag sinds jaren was….. dan smelt mijn moederhart.
Zij hoeven geen markt, groot feest, borrelen in het park, uiteten met vrienden etc. Zij willen het thuis gezellig maken. Alle aandacht van papa en mama. Beetje fietsen. Spelletjes doen. Chipjes eten. Niet meer dan dat.

Even terug naar de basis….. mijn kinderen zijn gelukkig helemaal gelukkig!

Liefs,

Rachèl