Aandacht

…. maakt alles mooier. Ik ga het niet over die meubelgigant hebben. Waarbij overigens wel geldt dat je je kop erbij moet houden wanneer je die Billy boekenkast of de Pax kledingkast in elkaar zet. Voor je het weet heb je meer schroeven over dan gewenst.

Groeien
Ik wil het hebben over aandacht voor elkaar, voor je kinderen, je partner, collega, familie, vrienden. Nou ja, eigenlijk voor ieder levend wezen. Ja, zelfs voor je goudvis. Wat je aandacht geeft groeit (of in het geval van je goudvis: het blijft in ieder geval leven). Groeien doen we door te blijven leren, door meer zelfvertrouwen te krijgen en meer.

Kinderen
Voor je kinderen wil je zeker in de eerste jaren vooral dat ze groeien. Je weet wel; die curves volgen van het consternatiebureau. Lengte, gewicht; het moet wel binnen de lijntjes blijven. Wegen, meten, aantal voedingen tellen; je aandacht ligt op de fysieke groei van dat kleintje. Langzaamaan komen daar ook andere groei onderdelen bij: bewegen, praten, zien, horen. Alles moet zich ‘blijven ontwikkelen’. Daar zet je je als ouder natuurlijk voor in. Met speelgoed dat ‘de ontwikkeling ondersteunt en stimuleert’, met eindeloze spelletjes ‘kiekeboe’, met het op de buik leggen van je baby en ga zo maar door. Al die aandacht en tijd vertalen zich hopelijk in een goed ontwikkeld kind dat loopt, praat, niet luistert en groot en sterk is.

Hallo? Contact!
De knuffels, kusjes en ‘ik vind je liefs’ maken alleen wel een keer plaats voor de ‘hûh, wattûh?’ “Boeiûh”en de ‘Euhhûh, zóhoóó’. Waar die dreumes, peuter of kleuter 24/7 aan je been hangt, je overlaadt met kusjes, vragen of wat dan ook; bij pubers wordt dit een ander verhaal. Ik kom bijvoorbeeld na het werk het huis binnen. Daar tref ik drie meiden aan, voorzien van een koptelefoon, gekoppeld aan een telefoon of playstation. Mijn eerste “hallo” echoot door de kamer. De tweede, iets hardere HALLO levert wel een “Oh, hallo” op.

Tent in de fik
Ik kan ondertussen van alles en nog wat vragen, maar veel respons krijg ik niet. Meer dan “Ja, leuk. Goed. Oké. Mmmm” zit er niet in. Ik kan net zo goed het huis weer verlaten of de tent in de fik zetten. Voordat er écht gereageerd wordt; nou dan ligt het vuur ze al aan de schenen ben ik bang. Nu kan ik een heel relaas houden over de technologie van nu en dat die schermpjes de aandacht wegzuigen van het ‘echte leven’. Maar, dat is zinloos. Die schermpjes horen namelijk bij deze tijd. Net als bliklopen en hoepelen jaren geleden bij die tijd hoorden.

Oprecht
Niet alleen de aandacht van onze kinderen gaat vaak naar schermpjes. Wij volwassenen zijn ook veel bezig met sociale media, nieuwsapps, televisie…. Kijk maar eens om je heen. Hoeveel mensen kijken er op een schermpje, wachtend op het station, wandelend over straat, winkelend of waar dan ook? Zodra we met een schermpje bezig zijn, zijn we niet volledig met onze aandacht bij het moment.

Kleine dingen
Oprecht aandacht schenken aan de mensen in je omgeving hoeft niet zwaar of groots te zijn. Een blik, een glimlach, een aanraking (geen #metoo uiteraard), een kaartje (néé, geen appje!!) of een gesprekje. Ja, het kost tijd, het kost energie, het kost aandacht! Maar het levert zoveel meer op. De ander groeit én jij groeit. Het voelt namelijk ontzettend goed om iemand aandacht te geven. Aandacht geven omdat iemand het nodig heeft, het verdient of gewoon #omdathetkan. Aandacht maakt alles mooier….. Zelfs Ikea krijgt dát voor elkaar. Dan moet het ons toch ook lukken!

Groeten,
Gaby