Ben jij ook op mij?

Verliefd zijn! Er is toch niets mooiers dan dat.
Weet jij het nog je 1e verliefdheid?
Vlinders in je buik. Een knal rood hoofd krijgen als je “hem” tegen kwam…Ik denk dat ik in de brugklas zat toen ik voor het eerst echt verliefd werd. Hij zat 3 klassen hoger en had natuurlijk totaal geen oog voor die onzekere brugsmurf die ik toen was. Heel wat keren ben ik langs zijn huis gefietst. Ook heb ik hem heel vaak gebeld om dan snel de hoorn weer op de haak te gooien als er opgenomen werd (sorry daarvoor Prachtige Mama…) Allemaal tevergeefs!

Maar hoe zit het bij verliefde kinderen? Hoe serieus moet je dat al nemen? Bij ons thuis is er nog totaal geen sprake van verliefdheid. Jongens zijn stom! En Jamie vindt ook niks aan al die kus-monsters op school (houden zo…)

Zo nu en dan hoor ik wel verhalen. Over wie “op” wie is.|
Over wie gezoend heeft met wie. En over “stellen” die al vanaf de kleuterklas verkering hebben. Onschuldig, schattig, of toch niet?

Een vriendin vertelde me dat haar 10-jarige zoon haar dringend moest spreken. Nadat hij eerst zijn vader had ingelicht, moest hij met haar praten. Het hoge woord kwam er uit; hij had officieel verkering! De Prachtige Mama schrok zich een hoedje. Dit kwam even totaal onverwacht.
De superleuke “schoondochter ” werd ook direct voorgesteld. Buiten renden de verliefde kalvertjes achter elkaar aan. Er werd volop geknuffeld en zij had hem ook al gezoend! Hoppakee. 10 jaar oud. Onschuldige verliefdheid?

Ik zal jullie zeggen Prachtige Mama’s dat ik het nog helemaal prima vind dat ze hier het andere geslacht nog reuze stom vinden. Wij zijn geloof ik nog niet klaar voor rondfladderende vlinders en verliefde kalfjes. Van mij mag dat nog wel enige jaren op zich laten wachten.

Hoe is dat bij jullie? Wie heeft er al ervaring mee en hoe bereid ik mij hier op voor?
Waar hangt de liefde wel al in de lucht…..?

Liefs,
Rachèl