Bloedfanatiek

Het weekend stond voor de deur. En wat voor een weekend: een Bruisend Weekend! Dit is een jaarlijks fenomeen in ons dorp, waar het draait om voetballen, playbackshow, spelletjes en drank….

Voor elk wat wils
Er is dus voor elk wat wils. Voor de kinderen vanaf een jaar of 8/9 is de playbackshow en het bekendmaken van de sportman/-vrouw vaak het hoogtepunt van het weekend. Bloedfanatiek wordt er door menig team geoefend (meestal onder leiding van nog fanatiekere moeders). Voor de ouders is dit vaak de avond waar ze fanatiek alcohol nuttigen.

Ouder-kind
Dat die avond gevolgd wordt door het ouder-kind voetbal op de zaterdagochtend, lijkt veel ouders niet te boeien. Gelukkig zijn de meeste ouders fanatiek genoeg en nog in staat om ook die zaterdag het veld op te gaan om een partijtje te ballen tegen de kinderen. In principe geldt dat de moeders het opnemen tegen de kinderen. Niet alle moeders zijn hiertoe in staat (soms als gevolg van de avond ervoor), dus vaders mogen ook rustig meedoen.

Ukkies
De jongste kinderen (5/6/7 jaar) mogen het ook opnemen tegen de moeders. En ach, die kinderen doen nog niet aan positiespel en zijn daar waar de bal is. Of niet. Dit jaar begon ik de wedstrijd tegen onze jongste dochter in het doel. Even bijkomen van de wedstrijd daarvoor tegen de oudste (verloren met 4-3). Met verbazing keek ik naar het spel dat voor mijn neus plaatsvond. De eerste 5 tot 10 minuten kwamen die kinderen gewoon niet aan de bal! Er stonden me daar een paar bloedfanatieke moeders in het veld hun ‘skills’ te tonen. Ik wist niet wat ik zag. En nee, dan bedoel ik niet die skills. Ik bedoel dat ik me verbaasde over het feit dat die moeders de kinderen bijna geen kans gaven om te voetballen.

Gedreven
Begrijp me niet verkeerd; ik hou van gedrevenheid, van fanatisme, van er vol voor gaan, maar er zijn uitzonderingen. Een voetbalwedstrijd tegen kinderen van een jaar of 6 is geen eerlijke strijd. Het gaat juist om samen lol maken. Om die kinderen te laten glimmen van plezier en trots wanneer ze die ene moeder gepasseerd zijn en een doelpunt gemaakt hebben. Ze krijgen nog genoeg momenten in het leven om te leren omgaan met verlies en tegenslag (en show-offs).

Kwartje
Na enige tijd leek dat kwartje bij de meeste moeders te vallen en kwamen de kinderen steeds meer aan de bal. Ze scoorden en wonnen de wedstrijd uiteindelijk met 12-6.

Penalty
Afsluitend mochten de kinderen een penalty nemen bij hun eigen moeder én de moeders bij de kinderen. Nu heb je daar als moeder ook een paar keuzes: je doet je best of je doet je best niet. Die penalty van je kind: die laat je toch in het net verdwijnen (tenzij het kind echt naast of over het doel schiet, daar kun je echt niets aan/tegen doen)? En zelf? Zelf schiet je waar je kind bij kan en niet al te hard… toch?

Tja… er zijn altijd een paar fanatiekelingen…..

Ik ben Gaby Drees (1978), moeder van drie geweldige meiden (2006 – 2008 – 2011), vriendin van de leukste kerel en communicatiedeskundige. Geboren en getogen in Oldenzaal (Overijssel), gestudeerd in Groningen en nu woonachtig in een bruisend dorp in Twente. Ik ben eigenwijs, hou van vernieuwing/verandering, maak niet alles af waar ik aan begin en deel graag mijn belevenissen via blogs.
Je kunt mij ook volgen op mijn eigen site: klik hier