Cijfers

Als communicatiedeskundige ben ik meer van letters, woorden en zinnen. Ik heb niet zoveel met cijfers. Nooit gehad ook. Met een 4 voor wiskunde op een eindexamen wist ik toch mijn diploma te halen. Ik had voldoende compensatieruimte dankzij…. Je raadt het al: de (vreemde) talen.

Vluchten kan niet
Toch ontkom je er niet aan; de cijfers komen hoe dan ook terug in het dagelijks leven. Iedere maand moeten de rekeningen in euro’s betaald worden, heb je een bruto en netto salaris, btw afdracht en zelfs de dagen van de week hebben cijfers (=datum). Op je werk draait het ook om cijfers; kosten, aantal websitebezoekers, gewerkte uren, voorraden, de tijd en ga zo maar door.

Rekenen
Word je moeder, dan toveren ze nog meer cijfers uit de hoge hoed. Lengte en gewicht van je kind, aantal voedingen per dag en voor de hoeveelheid voeding hebben ze zelfs een leuke som bedacht! Lichaamsgewicht vermenigvuldigen met 150 cc. Dat is de totale hoeveelheid voeding per dag. Dat deel je vervolgens weer door het aantal voedingen per dag en dan weet je hoeveel voeding per fles gegeven mag worden. En als dat nog niet genoeg cijferwerk is, krijg je tijdens controles op het consultatiebureau ook nog de nodige ‘groeicijfers’ te horen en zien. Want, ze tekenen het graag even in een curve en vergelijken het dan met de gemiddelde cijfers. Ik weet niet of het nog steeds allemaal zo werkt, maar een jaartje of 10 geleden wel. Pfffff…..

Obsessief
Natuurlijk wil je goed presteren, zowel op je werk als thuis. We presenteren resultaten dan ook graag in cijfers en grafieken. Daar beginnen we op de basisschool al mee. Kinderen krijgen al cijfers voor toetsen. Waarom kunnen we resultaten niet met kleuren presenteren? Of gewoon alleen met de ouderwetse krul of sticker op de toets? We lijken wel obsessief met getallen bezig te zijn. En, een eventuele recessie en bezuinigingen doen er nog een schepje bovenop. Zoveel duizend medewerkers ontslagen, zoveel miljoenen bezuinigen en ga zo maar door.

Cijferloos
Hoe zou het zijn om zonder concrete getallen, om cijferloos, te leven? Hoe erg is het om niet te weten hoe zwaar of lang een kind is? Of om naar je lichaam te luisteren bij de hoeveelheid eten? Om naar huis te gaan als het werk klaar is, in plaats van te wachten tot de wijzers bij de juiste getallen staan? Om niet de kwantiteit maar de kwaliteit de bepalende factor te laten zijn? Is ‘de meeste stemmen gelden’ wel altijd de juiste oplossing? Ga jij iets ‘liken’, omdat duizenden anderen dat ook doen? Houd/hield jij je aan de voorgeschreven hoeveelheid voeding, terwijl je kleine het uitschreeuwt van de honger?

Getallen
Het is een utopie om te denken dat we zonder cijfers kunnen leven. Maar in een aantal gevallen zou het een stuk prettiger zijn om het in woorden, kleuren of beelden uit te drukken. Een ‘thumbs up’ voor een goed gewicht staat toch veel leuker op de weegschaal dan die keiharde cijfers…….. En een smiley of die geweldig gif-jes motiveren toch veel meer dan een getal?

Ben benieuwd hoeveel 🙂  mensen het met me eens zijn….

Groeten,
Gaby