De meeste dromen zijn bedrog…

De meeste dromen zijn bedrog…

Maar als ik wakker word naast jou dan droom ik nog!
Ken je dit bekende deuntje nog? Vast wel.
Ik droom niet zo vaak, althans ik herinner me mijn dromen meestal niet. En als ik droom zijn het gelukkig leuke, zoete dromen.

Heel anders is dat tegenwoordig bij mijn 8-jarige dochter.
Zij droomt al weken lang over Killer-Clowns en die dromen, zeg maar nachtmerries, smaken een stuk minder zoet…
Het is niet zo dat wij haar naar ´enge´ filmpjes laten kijken. Of dat zij een nare ervaring heeft met clowns. De oorsprong van haar nachtmerries ligt helaas op de BSO. Voordat wij vakantie kregen, gingen de kinderen nog 4x naar de BSO. Hier hebben ze het altijd reuze naar hun zin.
Helaas waren er 1 dag 2 jongens die het waarschijnlijk niet zo naar hun zin hadden en die het wel geinig vonden om de jongere kinderen even de stuipen op het lijf te jagen.

Zo vertelden zij dat ze Killer-Clowns in school hadden gezien. Kijk maar, zie je de gordijnen bewegen…1 van de knullen vertelde er filmpjes van te hebben op zijn mobiel. En hoewel ze deze beelden niet eens heeft gezien, is de angst dus wel bij haar binnen gekomen. Binnengedrongen in haar kinderlijfje. Sluipend en zinderend omhoog gekropen in haar hoofd om daar nog meer schade aan te brengen.

Mij van geen kwaad bewust haalde ik haar op van de BSO en al fietsend naar huis vertelde ze het verhaal van de Killer-Clowns en vroeg mij of deze echt bestonden. Ik probeerde haar gerust te stellen. Wuifde af die gekke verhalen weg. Legde uit dat het maar stoerdoenerij was van de jongens en dat er echt, echt waar, geloof mama nu maar, HE-LE-MAAL niks van waar was.
Helaas tevergeefs……

Wat volgde waren 3 weken waarbij ze ELKE avond doodsbang weer uit haar bed kwam. Bang voor de clowns. Bang om te gaan slapen. Bang voor nog meer dromen. BANG, BANG, BANG…..

Natuurlijk heb ik dit voorval direct gemeld bij de medewerkers van de BSO. Zij vonden de situatie ook heel vervelend en hebben de jongens en de ouders aangesproken op het gedrag. Heel goed natuurlijk, maar voor mijn meisje was het kwaad al geschied. Nu is zij best een pittige dame. Totaal niet bang aangelegd, maar dit bezorgde haar een angst tot diep in haar ziel.
En jeetje wat was het f*cking moeilijk om dit uit haar hoofd te krijgen.

Avond na avond begon ze weer over die rot clowns. Ik kreeg er zo genoeg van dat ik de knullen van de BSO een ontmoeting met deze clowns toewenste! De rotzakken. Beetje stoer doen en wij zaten mooi met de gebakken peren.
Ik adviseerde Isis om zodra de clowns weer in haar hoofd kwamen om aan mooie dingen te denken. Prinsessen, elfjes, denk aan de Efteling, aan roze cup-cakes, anything!

Ook gaf ik het advies om ze in gedachten in een grote doos te stoppen en zo uit het raam te gooien, zodat ze nooit meer terug zouden komen….

Het hielp allemaal geen bal. Dag na dag, nacht na nacht kwam ze angstig bij ons. En dat kan ik je zeggen is heel zielig voor haar en ook heel irritant. Killing al die gebroken nachten…ik dacht dat die periode ver achter ons lag.

Uiteindelijk heeft ze zelf bedacht dat er een dromenvanger op haar kamertje moest komen. Er werd een mooi exemplaar gekocht en al onze hoop was op de dromenvanger gevestigd. Ze moest er even in gaan geloven en dan zouden de rustige, ongestoorde nachten vast snel terug keren.
De eerste avond riep ze al na 10 minuten, hij doet het niet hoor….Deze is niet goed. Die werkt niet!

Zo ook de avond erna, en ook de daarop volgende avond.
Maar op zekere avond bleef het stil. En ook de avonden daarna bleken de clowns eindelijk opgerot te zijn!

Misschien kwam het doordat we in de vakantie allemaal leuke dingen hebben gedaan. Ze moe was van alle indrukken en er in het hoofd weer ruimte kwam voor leuke dromen.
Misschien kwam het toch door de dromenvanger en heeft hij alle narigheid uit dat hoofdje gehaald.
Hoe dan ook. Wij zijn blij dat de rustige nachten weer terug zijn. Dat de angst uit haar verdwenen lijkt te zijn en dat deze fase gelukkig weer voorbij is.

Hopelijk droomt ze nog lang zoete, roze glitterdromen. Sweet dreams mijn kleine meisje.

Liefs,
Rachel