Lieve prachtige mama’s en andere lezers,Ik neem jullie vandaag weer eens mee naar de verloskamers. En dan eens niet de medische kant, maar naar het verhaal dat verder speelt. Het zal vast je verbazen hoe uiteenlopend dat kan zijn.Neem bijvoorbeeld Dounya laatst op verloskamer 1: Pas gevlucht uit Syrië. Nauwelijks gesetteld in Nederland, de taal nog niet machtig, nog zoekend naar hoe het hier allemaal werkt.Het zal zo zijn dat het nieuwe leven hen hoop gaat brengen. Hun kleintje wordt in een vrij land geboren en gaat hier hopelijk alle kansen krijgen op een goed leven.Maar denk je eens in: je bent zwanger, zit vol vragen. Je moeder is (letterlijk!) doodgebombardeerd, je zus ook gevlucht en je weet niet waar ze is.Je hebt zoveel vragen. Je voelt je zo onzeker, moet bevallen, maar hebt geen idee. Niet van hoe het werkt, wat je te wachten staat.Je neemt je nieuwe buurvrouw mee om te vertalen, zodat je dan in elk geval nog een béétje weet waar het over gaat. Je nieuwe buurvrouw, je kent haar net twee maanden en ze is bij je bevalling. Het liefst had je je moeder erbij gehad, of je zus…Verloskamer 2. Bedenk nu hoe het voor Samantha moet zijn: 19 jaar, school niet afgemaakt want je had teveel ellende aan je hoofd met foute vriendjes, loverboys… Ouders gescheiden en je woont bij je moeder.Je had een vriendje, hij leek leuk voor één nacht, maar nu zul je voor altijd aan hem verbonden zijn doordat je straks jullie kind gaat baren. Hij heeft zijn best gedaan, is steeds met je mee gegaan naar de controles, heeft alle babyspullen met je gekocht. Maar diep in je hart weet je dat hij het niet is voor je. Je wilde dat je ‘m nooit ontmoet had. Hoe moet dat nu? Geen geld geen eigen huis. Je hoopt maar dat die kleine niet teveel op hem lijkt…
Dan verloskamer 3: Sarah. Denk je eens in: Dat je al járen graag moeder wilde worden. Alles geprobeerd, van temperatuur bijhouden tot ovulatietest. En steeds gebeurde het niet. Tientallen negatieve zwangerschapstesten.En nu, nu is het dan eindelijk zover. Je wens komt uit, na jaren van verdriet en teleurstelling. Na zóveel medische behandelingen ben je nu dan eindelijk die spannende negen maanden doorgekomen. Je kunt niet wachten! Eindelijk met z’n drieën. Je bent blij, zo blij!Drie verloskamers, drie verhalen. In alledrie de kamers een andere sfeer:Hoopvol, wanhopig en al zo lang op gehoopt.Soms is de sfeer bijna grijpbaar, het gevoel overvalt soms iedereen die daar op dat moment aanwezig is.En is medisch geen bevalling hetzelfde, ook qua sfeer en beleving is elke keer weer anders.Wat een prachtig, bijzonder en intens werk heb ik toch!
Lieve groet,SabineNb: Dounya, Samantha en Sarah als hierboven beschreven bestaan niet echt. Ik heb uit ál mijn ervaringen kleine stukjes genomen om zo tot de verhalen in dit stukje te komen. Op deze manier kan ik mijn ervaringen met jullie delen zonder daarmee iemands privacy te schenden.
Hoi! Ik ben Sabine (40), ‘prachtige’ mama van een dochter van 11 en zoon van 8. Dit jaar 10 jaar getrouwd en al ruim 16 jaar werkzaam als verloskundige. Ik wil jullie meenemen in allerlei grappige situaties, bijzondere verhalen en soms moeilijke dingen om over na te denken!
Dit bericht heeft 0 reacties