Het grote geheim

Dan ben je zeven jaar en begin je steeds meer vragen te stellen, te twijfelen, te raden, te denken….. Die man met die rode cape, gekke puntmuts en te lange wandelstok; is dat wel dé man die cadeautjes weggeeft? Gewoon omdat hij jarig is? Woont hij wel echt in Spanje? Hoe komen ze dan in ons huis zonder schoorsteen?

Opbiechten
Na zeven jaar ‘voorgelogen’ te zijn, is het tijd om het grote geheim om te biechten. Het is tijd om die toch wel magische tijd af te sluiten. Afsluiten, omdat ze ons jongste kind is en als enige nog ‘gelooft’ in het Sinterklaas verhaal. Nou ja, gelooft…. de twijfel is er, de vragen zijn er. Dit jaar is het het laatste jaar dat we een ‘believer’ in huis hebben. Ergens na 5 december komt het moment dat we het gaan opbiechten….

Discussies
Met de discussies, demonstraties, scheldpartijen en het eieren gooien is de magie van het Sinterklaasfeest langzaam aan het verdwijnen. Ik vind het een wonder dat onze jongste niet meer argwaan heeft na het zien en horen van alle berichten. Ik ga me niet mengen in deze discussie. Het enige wat ik niet vind kunnen, is de manier waarop we discussie voeren. De strijd die wordt gestreden in het bijzijn van kinderen. De scheldpartijen, het respectloos behandelen van andere mensen; dat gaat me echt te ver. Het heeft ook niets, maar dan ook helemaal niets, te maken met de vraag of het Sinterklaasfeest wel/niet aangepast moet worden.

No idea
Ondertussen heeft onze jongste nog niet in de gaten dat die beste man op televisie gewoon een goede acteur is die onze generatie vooral kent uit de film Flodder. Sinterklaas of Sinterkees; het scheelt maar een paar letters. Terwijl je zussen surprises en gedichten maken, heeft de jongste nog geen idee. Natuurlijk vond ze het gek dat de cadeaus in de schuur stonden en haar vader dat niet had gezien. Hij was daar immers nog geweest. Het handgeschreven briefje van Sinterklaas in de brievenbus koestert ze. Ze gelooft dat de beste man ons nieuwe slot lastig vindt en daarom de cadeaus in de schuur heeft gezet.

Mee liegen
Voor veel kinderen is het echter wel een behoorlijk ding; horen dat die beste man hartstikke nep is. Dat je ouders al die jaren de cadeaus kochten, je schoen vulden en de buurman op de deur lieten bonken. Opgelicht door je bloedeigen ouders. Keihard voorgelogen. Voor veel kinderen kan het best hard aankomen om te horen hoe ze voor de gek gehouden zijn. Sommigen barsten in huilen uit. Misschien bang om nu de cadeaus te moeten missen nu ze weten hoe het zit. Anderen worden boos of zijn diep teleurgesteld en weer anderen gaan in de ontkenningsfase. Voor kinderen die nog jongere broertjes/zusjes hebben, is het helemaal lastig. Zij weten nu het ‘Grote Geheim’ én moeten het spel meespelen. Mee liegen, want anders is het niet leuk voor Jantje/Truusje.

Onze oudste twee dochters weten inmiddels enkele jaren van die man met de nepbaard en dat Jochem Meijer ooit ook een van die Pieten speelde. De oudste weet nog goed dat we haar vertelden van het geheim. Ze vond het niet leuk om te horen en moest huilen. Inmiddels is ze wel een beetje klaar met het Sinterklaasgedoe, maar ja… dat kleine zusje hè….

Ten einde
Dat kleine zusje gaat ergens tussen 6 december 2018 en november 2019 horen dat die beste man niet echt bestaat. Dat we best weten hoe oud die man is, dat wij de cadeaus kopen, de lijstjes uit de schoen halen, de schoenen vullen en meer…. De magische Sinterklaastijd komt hier dan ten einde. Hopelijk geldt dat ook voor de Pieten discussie in het land…..

#opnaarkerst

Groet,
Gaby

Ik ben Gaby Drees (1978), moeder van drie geweldige meiden (2006 – 2008 – 2011), vriendin van de leukste kerel en communicatiedeskundige. Geboren en getogen in Oldenzaal (Overijssel), gestudeerd in Groningen en nu woonachtig in een bruisend dorp in Twente. Ik ben eigenwijs, hou van vernieuwing/verandering, maak niet alles af waar ik aan begin en deel graag mijn belevenissen via blogs.
Je kunt mij ook volgen op mijn eigen site: klik hier