Hoe krijgen we het vertrouwen van ouders?

Onze school beoogt een open communicatie met ouders, waarbij we streven naar verbinding en relatie. Daarom zijn we regelmatig verbaasd, verdrietig, teleurgesteld over mails van ouders. Reacties waarbij een ouder ineens recht tegenover een leerkracht komt te staan, in plaats van naast elkaar. Een reactie, zonder dat eerst persoonlijk de leerkracht gesproken is om extra informatie te halen. Na een forse mail van ouders, neemt de leerkracht contact op en wordt het probleem of incident altijd naar tevredenheid besproken en opgelost.

Hieronder twee situaties die de afgelopen week hebben plaatsgevonden.

Groep 4 van meester Maarten Op school zijn wij allemaal verantwoordelijk voor elkaars welzijn en voor onze omgeving. Deze aanpak is uitgebreid met ouders besproken tijdens de informatieavond begin dit schooljaar. Om de omgeving netjes te houden, hebben alle kinderen een taakje. Deze taakjes rouleren om de week. Bij de toiletbeurt kijken de kinderen of er nog voldoende papieren handdoekjes, toiletpapier en zeep is. Meer komt daar niet bij kijken. De leerkracht kreeg na de verdeling van de taakjes onderstaande mail van een ouder.

Beste Maarten,​Ik hoorde van Caty dat zij als corvee taak wc schoonmaak heeft.Hier ben ik het absoluut niet mee eens!Ik snap best dat kinderen een beetje verantwoordelijkheid moeten dragen voor hun eigen troep maar een kind van 6 jaar de wc’s laten schrobben die door andere kinderen worden bevuild gaat mij te ver! Dus bij deze verbied ik mijn dochter deze corvee uit te laten voeren.Ik vind het prima als u haar een andere taak geeft zoals bijvoorbeeld vegen of afstoffen etc.Maar wc’s vind ik ronduit smerig en bovendien onhygiënisch. Een kind van 6 kan niet de verantwoordelijkheid dragen van de hygiëne op een toilet!​​Met vriendelijke groet,Jose van de VoordeMoeder van Caty 

Groep 6 van juf Marja Het verpakte koekje van Kiki uit groep 6 was ineens verdwenen van haar tafeltje. Juf Marja vroeg aan de kinderen uit het groepje van Kiki of zij hadden gezien wat er met het koekje was gebeurd. Omdat er geen duidelijk antwoord kwam, begeleide juf Marja de betreffende kinderen even naar de studiehoek in de gang. Deze grenst aan de klas. Hier konden de kinderen even rustig nadenken over het verdwenen koekje. Toen juf Marja terugkwam in de klas, zag ze tot haar verbazing dat andere leerlingen de kastjes en tassen van de betreffende leerlingen aan het doorzoeken waren. Ze heeft hier gelijk een stokje voor gestoken en gezegd dat dit niet de juiste oplossing was. De kinderen uit het groepje van Kiki kwamen na 5 minuten terug in de klas. Ze wisten echt niet wat er met het koekje was gebeurd. Hierop heeft juf Marja gezegd dat ze het een vreemde situatie vond en dat het verdwenen koekje waarschijnlijk een mysterie zou blijven. Diezelfde avond kreeg juf Marja onderstaande mail:

Beste Marja, Roos vertelde mij een erg naar verhaal over een incident dat vandaag plaats vond in de groep. Het ging hierbij om het “gestolen” koekje van Kiki. Nadat Kiki erachter kwam dat haar koekje verdwenen was, gaf zij aan dat dit koekje door 1 van haar tafelgenoten “gepikt” moest zijn. Roos zit bij haar in het groepje en werd dus mede als “verdachte” gezien. Dat er niet gestolen, mag en kan worden waar en wanneer, begrijp ik heel erg goed, maar de manier waarop u drie kinderen vervolgens te kijk zet voor een hele groep leerlingen, in uw poging een dader te vinden, gaat mijn verbeelding ver te boven. Ik vind het absoluut onacceptabel dat u de drie leerlingen als misdadigers de gang op gestuurd heeft en vervolgens mede leerlingen de laadjes, tassen en mappen van de drie “misdadigers” heeft laten controleren en doorzoeken. Dit alles terwijl de 3 “daders” van het verdwenen koekje, door het raam van de gang toekeken. Toen het koekje niet gevonden werd heeft u de kinderen naar binnen gehaald en ten overstaan van de gehele groep ook nog even gezegd, dat u het zeer vreemd vond dat het koekje niet gevonden was. U mag gerust van mij weten dat ik woedend ben over deze gang van zaken. Even ter goede orde; ik ben de laatste die zal zeggen dat mijn kinderen engeltjes zijn en dat er totaal geen kattenkwaad in hen schuil gaat, maar ten eerste is mijn dochter geen dief en ten tweede zijn deze kinderen 9 jaar. Als er al iets voorgevallen zou zijn, dan had ik dat graag zelf van u vernomen, dan hadden we het achter gesloten deuren op kunnen lossen. Ik laat geen van mijn kinderen op deze manier valselijk beschuldigen en al helemaal niet op de manier zoals dat nu gebeurd is. Ik verzoek u dringend een persoonlijk gesprek met mij aan te gaan om dit incident te bespreken. Er zijn al verschillende ouders die contact met me hebben opgenomen, omdat hun kinderen met dit verhaal thuis gekomen zijn. U weet zelf erg goed hoe kinderen van deze leeftijd zo een verhaal thuis onder woorden brengen. U heeft op een schandelijke manier mijn dochter ten overstaan van al haar klasgenootjes te kijk gezet en ik accepteer dit niet. ​Graag uw spoedige reactie. Merel de Jong moeder van Roos

Ouders van beide mails hebben een goed gesprek gehad met de leerkrachten en hebben hun eerdere mening herzien. Maar wat drijft ouders nou om zulke mails te schrijven? Ontbreekt het ouders aan vertrouwen op het professioneel handelen van een leerkracht? Kunnen wij als school nog anders communiceren naar ouders toe? Dit is voor ons een echte worsteling. Tips zijn welkom.Groeten,Een Directrice van een basisschool