Ingrid (34) probeert al 7 jaar zwanger te worden. Hoelang duurt haar kinderloosheid nog?

Met het lood in haar schoenen loop Ingrid naar de balie van de polikliniek gynaecologie. Hoe vaak is ze hier nu al geweest? Na al die jaren is ze de tel kwijtgeraakt. Haar kinderloosheid duurt al jaren en ze is al heel vaak in het ziekenhuis geweest. Er moet weer een vervolgafspraak ingepland worden. De echo waar ze dagenlang naar uitkeek is wederom uitgelopen op een grote teleurstelling. Stilletjes schuift ze aan in de rij voor de balie.

Zwangerschapsbuikje

Twee dames naast haar staat een vrolijke, hoog geblondeerde dame. Ze voert het hoogste woord. De dame in kwestie is een opvallende verschijning. Het haar net iets te blond, het jurkje loeistrak en ultrakort. Om haar heen scharrelen 3 uitgelaten jochies in voetbaltenues. De aanwezigheid van deze familie ontgaat niemand. Ingrids blik valt over het strakke jurkje. Is het een zwangerschapsbuikje wat ze daar ziet?

Polikliniek gynaecologie

Ook de blonde dame staat in de rij voor een nieuwe afspraak. Tijdens het wachten wrijft ze non-stop over haar buik. Zou dit zwangerschap nummer vier zijn vraagt Ingrid zich af?
Dat vindt ze na al die jaren nog altijd heel moeilijk. Op de polikliniek gynaecologie van haar ziekenhuis lopen alle patiëntenstromen door elkaar heen. Het is altijd al een beetje moeilijk om een zwangere tegen te komen, maar een ochtend in het ziekenhuis is helemaal confronterend. Menig keer heeft ze lang moeten wachten in de wachtkamer. Terwijl ze omringd was met zwangere buiken in alle formaten.

Medische ondersteuning bij kinderloosheid

Haar kinderwens kan niet vervuld worden zonder medische ondersteuning. En dus zit ze gemiddeld 2 keer per week in de wachtkamer van de polikliniek gynaecologie. Tussen de zwangeren, die allemaal liefkozend hun eigen buik aaien. En hoogstwaarschijnlijk geen idee hebben hoe vaak Ingrid in gedachten ook zo haar eigen bolle buik aaide. Wachtend op een echo. En wachtend op een kloppend hartje. Wachtend op eindelijk eens goed nieuws.

Nieuwe medicatie

Inmiddels is Ingrid aan de beurt. De assistente zoekt naar een afspraak voor een echo. Het recept voor een maand lang medicatie heeft ze al gekregen. Het is wachten op de afspraak en de nieuwe injectie naaldjes. Naast haar is de blonde buurvrouw ook aan de beurt.

Wegzuigen

Ze had het goed gezien. Ingrid hoort dat ze een afspraak moet maken voor de 20 weken echo. Haar 3 zoontjes hangen over de balie en kunnen niet van elkaar afblijven. Waarschijnlijk zijn ze verveeld van het lange wachten: ” Mama, duurt het nog lang??? We hebben dorst! Kunnen we gaan? MAMMMM hoe lang duurt dit nog… De blonde vrouw kijkt op, vangt Ingrids blik en zegt: “Nou als dit ook weer een jongen wordt, dan laat ik het wegzuigen hoor! Meer dan 3 jongens kan ik echt niet aan”! Haar bulderende lach schalt door de klinische ruimte.

Ingrid verstijft aan de balie. Ze kan nauwelijks geloven wat ze net hoorde. Sprak de vrouw deze woorden echt uit? Niet te bevatten. Ontroerd slikt ze haar tranen in.
In de ogen van de assistente leest ze troost. Ze lijkt te willen zeggen, trek het je niet aan. Zij weet niet beter. Zij heeft geen idee van het feit dat jij al 7 jaar reikhalzend uitkijkt naar een kindje.

Kinderloosheid

Met een nieuwe afspraak, de injectienaaldjes en een weeïg gevoel verlaat Ingrid het ziekenhuis. Deze teleurstelling moet ze weer even verwerken en een plekje geven. En dan start er weer een nieuwe maand met medische ondersteuning. Elke dag injecteren en 2 tot 3 echo’s per week. Maar ze geeft niet op en blijft hopen op een wonder. Verlangen naar wel 5 voetballende jochies. Verlangen naar haar handen liefkozend op haar eigen zwangere buik. En vurig hopend dat ze dit wonder ooit mag meemaken…