Mama is “kapot” !

K A P O T

Wij zijn best pragmatisch ingesteld. Is er iets kapot dan vervangen we het of laten het repareren. Echt handig en klusvaardig zijn we hier thuis namelijk niet. Als het niet met ducktape te fiksen is, dan laten we het graag aan een ander over. Dat niveau zeg maar.

FF fiksen?Niet alles dat kapot gaat, is echter te repareren. Laat staan vervangen. Een gebroken hart of een versleten lichaam; weinig experts die ik ken die dat ff fiksen. De favoriete knuffel van je kind die compleet verkleurd en versleten is. Ja, je kunt met naald en draad aan de slag of de knuffel vervangen. Maar, een kopie is toch anders dan het origineel. En natuurlijk heb je psychiaters, psychologen en chirurgen die je ‘oplappen’. Door te praten, door middel van antidepressiva of met een kunstknie. Het kan allemaal, maar het wordt eigenlijk nooit meer zoals het was. Er is iets ingedeukt, bekrast, beschadigd of mist zelfs stukken. Volledig herstel van de oorspronkelijke staat is niet mogelijk.

ZuinigDus moeten we zuinig zijn op ons lichaam én op onze geest. Toch? Waarom werken mensen zich dan soms toch ‘kapot’? Niet alleen spreekwoordelijk, maar ook echt fysiek. Te lang doorgaan met fysiek belastend werk (bouwsector bijvoorbeeld) of met een ‘psycho killing job’. Werkweken van meer dan veertig uur, continue bereikbaarheid, overal en altijd online. Het biedt kansen, maar het zorgt ook voor deuken en krassen…..

HaperenEn ik? Ik ben hard op weg om kapot te gaan. Mijn lichaam hapert en mijn geest dwaalt ergens rond. Ik heb het concentratievermogen van een eendagsvlieg, het humeur van een olifant in een porseleinkast en het energieniveau van een luiaard, maar ren rond als een jachtluipaard.

Blablablablabla…..

Sociaal wenselijkDe vraag hoe het met me gaat, beantwoord ik veelal sociaal wenselijk. Het gaat goed. Ja, het is druk, maar het gaat goed. Veel leuke dingen blablablabla… Dit antwoord is overigens gedeeltelijk waar. Het gaat, vergeleken met heel veel anderen, eigenlijk best goed en ik doe veel leuke dingen. Ik heb een dak boven mijn hoofd, ben gezond en heb mooie en lieve mensen om me heen.

TE veelPijnpunt zit in ’te veel’. Ik doe te veel, maak me te druk om te veel dingen, heb met te veel mensen te maken en kan te veel dingen die ik graag wíl doen, niet doen. En mijn dochters geven ook aan dat ik altijd druk ben en ‘dingen’ moet doen. Ben ik niet aan het werk, dan ben ik bezig met huishoudelijke taken. Dat frustreert en voelt niet goed. En mijn lichaam? Dat begint ook te protesteren. Moe, nek- en hoofdpijn.

Paracetamol, ibuprofen; het zijn geen oplossingen. Ja, korte termijn oplossingen. Soort ducktape oplossing. Om te voorkomen dat ik ‘kapot’ ga, moet er structureel iets veranderen. Waar is de ‘bob de bouwer’ die roept “Kunnen we het maken? Nou en of!”. Die Bob de Bouwer…. dat ben ik….. Ik ben degene die dit gaat fiksen. Had toch nog niets te doen 😉 . Dus…. ik ga mijn workmate even opzoeken 🙂 ….

Groet,Gaby

Ik ben Gaby Drees (1978), moeder van drie geweldige meiden (2006 – 2008 – 2011), vriendin van de leukste kerel en communicatiedeskundige. Geboren en getogen in Oldenzaal (Overijssel), gestudeerd in Groningen en nu woonachtig in een bruisend dorp in Twente. Ik ben eigenwijs, hou van vernieuwing/verandering, maak niet alles af waar ik aan begin en deel graag mijn belevenissen via blogs. Wil je meer over mij lezen volg me dan op deze site: klik hier