Mama laat helemaal niet los!

Nu mijn kinderen iets groter worden (5 en 7). Krijg ik de  laatste tijd  om de haverklap de opmerking naar mijn hoofd; “joh, je moet gewoon een beetje loslaten”!

Nu houd ik al helemaal niet van moeten, maar dus ook totaal niet van loslaten. Wie heeft dat bedacht?  Wie heeft verzonnen dat je de kinderen weer moet loslaten? Mijn hartendiefjes zijn 5 en 7. Natuurlijk ze mogen echt wel alleen lopen, maar nog niet fietsen. Ja in de straat, maar niet verder dan het hoekje. Zodat ik ze nog kan zien. Niks zwerven door de wijk, maar onder moeders vleugels….

Nu gaat de oudste in de vakanties naar de BSO en lees ik tot mijn verbazing dat ze op de fiets moet komen, want dan maken ze een gezellig uitstapje.

• Op de fiets.
•  Alleen.
•  Met de BSO club.
• Zonder mij!

Daar moest ik dus even van slikken…

Eerst moest ik er 3 dagen over nadenken. Wat vond ik hier nu van. Ik raadpleegde andere mama’s, maar die bleken allemaal van Mars te komen en ik waarschijnlijk van Venus.En dus ging ik ook nog even praten met de BSO juf. 3 keer raden wat ze zei… dat ik een beetje moest loslaten! Het schijnt dus sociaal gezien volledig geaccepteerd te zijn, dat loslaten. Iedereen doet het en dus MOET ik er in mee.
Je hebt de bevalling. De navelstreng wordt doorgeknipt en hoppa het loslaten kan beginnen.

Ik heb geen andere keuze. En dus laat ik soms de touwtjes een beetje vieren. Mogen ze fietsen met de BSO juffen. Hoop ik er het beste van en ben ik natuurlijk apetrots als ze zonder kleerscheuren weer thuis komen. Luister ik vol bewondering naar haar verhalen en hang ik aan haar lippen als ze  uitgelaten vertelt over haar leuke dag.

Na het eten kruipen we lekker samen op de bank. Trek ik haar op schoot en knuffel ik haar tot ze zegt; “mam, je kunt me nu wel LOSLATEN”!!!

Is goed lieverd. Ik probeer het. Steeds een beetje meer. Zodat je kunt groeien en ontdekken. Ik laat de teugels elke dag een beetje meer vieren. Maar in mijn hart, daar hou ik je vast. Zo stevig dat je geen kant meer op kunt…

#loslaten #ikdachthetniet 

Liefs,Rachèl