Kennen andere moeders dit ook?
Je weet het stiekem wel, maar je doet er even nu niks aan, want als je er wel wat aan doet, dan word je er pas echt druk mee.
Herkenbaar? Of juist niet? Ik zal eerst helpen met wat ik eigenlijk bedoel.
Kinderen en opvoeding. Of in dit geval nog erger: Pubers en opvoeding!
Ik weet het stiekem heus wel. Ik verwen ze door en door en tja, ik weet vaak best wel dat dit niet slim is!
Maar joh, zelf even hun pyjama op de trap leggen, gaat net zo snel als dat ik ze moet roepen, op ze moet wachten of ze wel komen, nog een keer moet roepen en dan ze met veel gemopper, gezucht en gekreun het uiteindelijk op de trap zie leggen.
Joh… dan doe ik het lekker zelf wel even tussendoor. Net zo snel en makkelijk.
Totdat… ik ineens de emmer vol heb. Ik ben eerlijk, ik ben niet vaak thuis heel boos, dat emmertje loopt niet snel echt over, maar… als die overloopt, dan loopt ie ook volle kracht over. Liters en liters tegelijk en dan is het voor het hele gezin zorgen dat je niet bij mij in de buurt bent!
Zo gisterochtend. Ik ben de hele week “werkvrij”. Echter staan er veel afspraken en moet ik veel doen. Kids en manlief verlaten het huis, ik wil aan de slag met mijn to-do-list, kijk rond en ineens… loopt de emmer over, valt het kwartje, zie ik wat ik eigenlijk al eerder had moeten zien, etc etc.
Jemig wat een bende!!!
Maar het ergste? Het is eigenlijk iets wat er altijd ligt, zodra iedereen het huis verlaat! Waarom ligt er zoveel troep? Omdat mams het altijd wel weer opruimt of doet.
Pyjama’s op de bank, dekens op de bank, borden op de tafel in de keuken, bekers op de tafel in de keuken, konijnen zitten nog zielig in het hok ipv buiten, voetbaltas die voor de wasmachine staat maar niet uitgepakt is, bekers op het aanrecht ipv in de afwasmachine, gymtas die op het aanrecht ligt ipv in de kast waar die hoort, gordijnen boven die nog dicht zijn ipv open gedaan, de deur naar de speelkamer staat wagenwijd open (waar het ijskoud is), de lamp bij het fietsenhok staat aan en joh, de deur naar buiten staat ook nog gewoon open. En dan nog etc, etc, etc.
En ineens ben ik er klaar mee. We hebben een gezinsapp, met manlief en de twee pubers en ik begin met boze smileys in de app te plaatsen, tekst met dat het onzin is, dat het een bende is, dat ze nooit wat opruimen ondanks dat ik het vraag of het ze 100 keer zeg, etc.
Daarna maak ik van alles een foto en stuur dat in dezelfde app. Waarschuw ze al dat ze niet met een “maar ik heb dat niet gedaan” moeten komen, maar helaas, dat gebeurt toch. Dus reageer ik terug met nog meer boze smileys en tegenargumenten.
Yep, mams is boos, “hellig”, witheet. Zo erg dat manlief zelfs mij belt: “Gaat wel goed schat?” “Is het veilig om te bellen?”
Nee, helaas niet, want ook hij kan hem krijgen! Opmerken dat de cola op is, al 2 avonden, maar niet zelf even langs de Plus gaan om het te halen! Nee, manlief, ook jij bent aan de beurt nu! Dus… wordt er mij verzekerd dat het goed komt, dat hij wel boodschappen doet, dat ik groot gelijk heb dat ik eens er wat van zeg en dat we vanavond bij het eten er verder over hebben met de kinderen… En hij hangt snel weer op… slim van hem.
Ondertussen ruim ik wel op, ondertussen hardop mopperend tegen de kinderen die er niet zijn, maar ook tegen mezelf. Waarom doe ik hier niks aan, laat ik dit maar gebeuren? Vertel mezelf nu, het is nu klaar, echt klaar, ik denk na over consequenties, over zakgeld inhouden of juist krijgen als ze wel wat doen, wifi uitschakelen, over excel bestanden waarin staat wie wat doet, etc etc.
Gelukkig spreek ik die dag meerdere moeders, met name van pubers. Gelukkig hoor ik herkenning in mijn boze geraas. “Ohhh dat is hier ook, wordt er soms gek van”.
En ineens komt daardoor juist ineens de oplossing!!
Ik start hem zelf persoonlijk, ik ga mijn “zelfstandig ondernemer plan” direct schrijven! Het is eigenlijk zo megasimpel…
Ik start een Puber-opvang!!
We denken helemaal verkeerd in Nederland. Niks eerst KDV, paar jaar BSO en dan stoppen.
Nee, juist dan komen de jaren dat die kinderen van ons opvang nodig hebben!
Opvang om onder begeleiding hun huiswerk af te maken, ipv op hun mobiel/playstations/laptops te spelen/luisteren/kijken.
Opvang om onder begeleiding toetsen te leren, want nee, de stof wat je moet leren opzoeken en dan het 1 keer overlezen, met ondertussen de whatsapp naast je en daarop reageren, is niet leren!
Opvang om onder begeleiding te leren opruimen, want joh, het verplaatsen van spullen naar plekken waar ze niet horen, is niet opruimen, maar uitstel van opruimen, in de hoop dat moeders het wel weer doet, wat vaak ook gebeurd ahum.
Opvang om onder begeleiding te leren te onthouden waar je je spullen neerlegt of laat, zodat je niet meer alles kwijt raakt , in de hoop dat moeders het wel weer opzoekt, wat vaak ook gebeurd ahum.
Opvang om onder begeleiding te leren boodschappen doen, want het roepen van etenswaren die op zijn, en dat meerdere keren herhalen tegen moeders of in het wilde weg, is niet de manier hoe het weer opnieuw aangevuld wordt.
Opvang om onder begeleiding te leren dat je best soms even respect voor je mams mag hebben. En dat dat ook kan bestaan uit even dankjewel zeggen, als ze voor de 100 miljoenste keer alles heeft gewassen/gekookt en opgeruimd, ipv mopperen dat je iets niet lust, iets niet kan vinden of dat je trui nog niet droog is.
Jaaaa ik begin een Puberopvang!!! En weet je waarom ik zeker weet dat het storm gaat lopen? Omdat ik zeker weet, dat er genoeg ouders zijn die graag hiervoor betalen.
Al is het alleen maar, zodat zij niet meer tegen die hangende/zuchtende/kreunende luie op mobiel/laptop/playstation kijkende, met koptelefoon op, niks doende Puber hoeven aan te kijken! Dat is goud waard!
En eerlijk? Voor die pubers kan het ook nog wel eens erg gezellig zijn zo samen!
Ja, ik begin een Puberopvang en de eerste 2, of misschien wel 3, aanmeldingen komen vanuit mezelf.
En ja hoor, ik hou nog steeds van ze ;-), alleen nu heeft Mama de emmer even vol.
Liefs,
Birgit
Ik ben Birgit Bekhuis. Geboren in 1977 en dus bijna 42 jaren oud, of jong, het is maar hoe je het bekijkt.
Moeder van 3 geweldige kids. 1 pubermeid van 15 jaar, 1 puberjong van 12 jaar en 1 jongen, die denkt dat ie zelf ook al aan het puberen is, van 10 jaar.
Woon samen met manlief, en ook de vader van onze kinderen, in een mooi dorp in Twente.
Ik ben werkzaam als pedagogisch medewerkster binnen de jeugdzorg, maar ook als (inval) leerkracht binnen het regulier basisonderwijs.
Verder ben ik gek op mijn 4 konijnen, dol op lekkere “droge humor” en bekende Nederlanders. Tevens sport ik wel, maar is dat sporten zelf, niet mijn hobby ;-).
Geweldig uw stuk over de puberopvang!! Idd zo als vast vele moeders, heel herkenbaar!! Heb je een vacature voor mij vrij??? Ik heb 3 aanmeldingen voor je!!!! ??