Kabouters
De kabouters (jongste voetballertjes) verdelen ze in kleinere teams en dochterlief is dolblij dat ze in het oranje (Nederlands elftal) shirt mag spelen. De jongsten volgen iedere zaterdag een soort circuittraining. Enthousiaste vaders staan dan op het veld om hen te begeleiden bij iedere oefening. En waar het ene kind fanatiek meedoet en baalt van een gemiste kans, staat de ander vrolijk te kletsen met de ouders langs de lijn en maakt het niets uit wanneer er over de bal heen gemaaid wordt.
Andere koek
Op de andere velden, bij de oudere kinderen, gaat er iets anders aan toe. Allemaal in een officieel wedstrijdtenue, een heuse scheidsrechter, coaches langs de kant én natuurlijk publiek. Uit- en thuispubliek. Die zijn er om aan te moedigen. Dat die supporters ondertussen ook aanwijzingen geven, je proberen op te peppen en zich met zaken bemoeien waar ze geen verstand van hebben, nemen we maar voor lief. Hoewel onze dochters daar wel anders over denken, getuige de blikken op hun gezicht (als blikken konden doden…).
Coachen
De coach/leider is er om het team de wedstrijd door te loodsen. Hij/zij bepaalt de opstelling, geeft aanwijzingen, zorgt voor de wissels en dat soort dingen. De een doet dit luidruchtiger dan de ander. Zo was er laatst een coach die iedereen even wakker schudde toen het team gescoord had en hij over het veld bulderde: SAMEN VIEREN DAMES! SAMEN VIEREN!! Alsof een legercommandant zijn troepen vraagt in de houding te gaan staan, klonk het bevel over het veld. Heel even overwoog ik om ook het veld op te rennen om mee te vieren. Want hey: SAMEN VIEREN!
Anders
Het blijft mooi om te zien hoe ouders zich op en naast het veld gedragen. De een staat geruisloos langs de lijn en geeft slechts enkele gevatte aanwijzingen. De ander lijkt als een spraakwaterval door te ratelen. De een blijft roerloos staan kijken wanneer een kind geblesseerd op de grond ligt en de ander gaat in een draf met de natte spons en het (wonder)water erop af. Soms gaan ouders van de twee teams met elkaar in gesprek en in andere gevallen heerst er een ijskoude sfeer tussen de twee partijen. De scheidsrechter (vaak jonge jongens die dit vrijwillig doen) krijgt het soms zwaar te verduren en andere keren mag hij rekenen op complimenten.
It’s a game
Hoe kleurrijk het voetbalveld ook lijkt door alle verschillende tenues en mensen; er wordt nog veel zwart/wit gedacht. Winnen/verliezen, je inzetten/opgeven, SAMEN VIEREN/alleen vieren, eerlijk/oneerlijk, partijdig/onpartijdig……
Het is voetbal dames en heren. VOETBAL! Een sportief spel dat je samen moet spelen (anders is er geen bal aan). En natuurlijk is het belangrijk dat je je inzet en meedoet (2 tegen de rest is toch minder leuk). En ja, het is leuker om te winnen dan verliezen. Toch blijft het een sportief spel waarbij niet altijd de beste wint en niet iedereen evenveel bijdraagt. Deal with it!
Laten we SAMEN VIEREN dat voetballen leuk is, zelfs als je een keer verliest, de bal tegen je hoofd krijgt of gewisseld wordt.
Groeten,
Gaby
(Ik ben Gaby Drees (1978), moeder van drie geweldige meiden (2006 – 2008 – 2011), vriendin van de leukste kerel en communicatiedeskundige. Geboren en getogen in Oldenzaal (Overijssel), gestudeerd in Groningen en nu woonachtig in een bruisend dorp in Twente. Ik ben eigenwijs, hou van vernieuwing/verandering, maak niet alles af waar ik aan begin en deel graag mijn belevenissen via blogs.
Je kunt mij ook volgen op mijn eigen site: klik hier )
Dit bericht heeft 0 reacties