Stelletje zeurkousen

Als er een wereldrecord zeurkousen bestaat, dan zijn wij Nederlanders de onverslaanbare kampioen. Jippie, zijn we tenminste nog ergens kampioen in  . Oh nee wacht, dan gaan we vast weer zeuren over het feit dat dit iets is waar we liever geen kampioen in zijn.

Het weer, de kinderen, ‘de baas’, tijd, sport, gewicht, politiek
Je kunt het zo gek niet bedenken of wij zeuren er over. Even voor de duidelijkheid; zeuren is het veelvuldig en langdurig klagen over weinig belangrijke zaken. Nu hoor ik de opperzeurders al: “Ja, maar wat is dan weinig belangrijk?!” Natuurlijk, wat voor de één onbelangrijk is, kan voor de ander super belangrijk zijn. Ik heb het vooral over zaken waar:

> we weinig tot geen invloed op hebben (het weer bijvoorbeeld)
> geen levens vanaf hangen (voetbal bijvoorbeeld)
> we zelf bewust voor gekozen hebben (baan/werkgever, kinderen)

Toch staat het internet vol met gezeur en hoor je dagelijks gezeur om je heen; kinderen die nog steeds niet doorslapen, kinderen die zeuren (van wie zouden ze het hebben  ), het regent, het is te warm, het is te druk op het werk, collega x functioneert niet, blablablablabla. Ik laat de voetbalprestaties bewust even buiten beschouwing :-).

Mocht het weer goed zijn, de kinderen zich opperbest gedragen, het goed gaan op het werk en zelfs je favoriete voetbalclub winnen, dan nóg zeuren we. We zeuren dan over de buren, de klantvriendelijkheid van medewerkers, de prijs van de boodschappen, de kleding van je moeder of de smaak van het avondeten.
A L T I J D vinden we wel iets om over te zeuren.

Zeurbonden
Een paar slimme mensen verdienen zelfs geld aan ons ‘gezeur’. We hebben een consumentenbond, een ombudsman, klachtencommissies…. Allemaal wettelijke (soms ook verplichte) instanties waar je met je ‘gezeur’ (=klacht) terechtkunt. Maar ja, dat doen we dan alleen als we echt nergens anders terechtkunnen én de klacht ook echt van wezenlijk belang is. Je hebt bijvoorbeeld veel geld betaald voor een product dat niet deugt. Leverancier zegt iets anders, jij krijgt je geld niet terug en je hebt een product dat niet werkt; dus hup naar de consumentenbond of andere instantie. Dát begrijp ik best.

Voor al uw andere klachten
Voor al die andere ‘klachten’ hebben we…… elkaar. Wij Nederlanders zeuren niet alleen veel, we fungeren ook als klaagmuur. Dat verklaart die brede ruggen en grote oren bij menig Nederlander. Man, man, man,…. wat hebben die oren het zwaar te verduren met die klaagzangen. Het houdt niet op, niet vanzelf. Nederland heeft meer positiviteitsgoeroes nodig. Niet dat ik fan ben van Emile Ratelband, maar hé hij liep over brandende kolen zonder te klagen. Hij liet zelfs vele anderen dat doen zonder te klagen! Sterker nog; ze waren euforisch naderhand. Tjakkaaaaaa!! Je loopt met je blote kakken over brandende kolen en je bent blij versus je staat langs de lijn tijdens de voetbal en krijgt koude voeten en: KLAAG KLAAG KLAAG.

Makkelijk
Het is blijkbaar een stuk makkelijker om te klagen en om aan te geven wat niet goed gaat dan om complimenten te geven. Om blij te zijn met wat je hebt en hoe het gaat. Natuurlijk kan het altijd beter/mooier/leuker. Het zorgt er alleen niet voor dat we stoppen met klagen. Onze klaaggrens schuift gewoon mee. Hebben we eens een droge, warme, zonnige zomer; het is té droog, te warm, blablablablabla…. Hebben we er invloed op? Nee, niet op dat moment.  Eigenlijk kunnen we een voorbeeld nemen aan kinderen. Kinderen zijn veel positiever, geven makkelijker complimenten en zeuren minder. Oké, zeuren om snoep buiten beschouwing gelaten  .

Happy kids
De onbevangenheid van kinderen, de oprechtheid en directheid. Kinderen vertellen je op de meest gekke momenten dat ze je lief vinden, je iets moois aan hebt, dat het gezellig is om binnen te spelen terwijl het buiten regent, dat ze lekker over het gras kunnen glijden als het geregend heeft…..  Ze bekijken de wereld door een bril die een stukje rozer is dan die van ons, lijkt het wel. Laten wij die bril eens wat vaker opzetten.

Groeten,
Gaby

Ik ben Gaby Drees (1978), moeder van drie geweldige meiden (2006 – 2008 – 2011), vriendin van de leukste kerel en communicatiedeskundige. Geboren en getogen in Oldenzaal (Overijssel), gestudeerd in Groningen en nu woonachtig in een bruisend dorp in Twente. Ik ben eigenwijs, hou van vernieuwing/verandering, maak niet alles af waar ik aan begin en deel graag mijn belevenissen via blogs.
Je kunt mij ook volgen op mijn eigen site: klik hier