Van Nederland naar Kopenhagen: Onze avontuurlijke verhuisreis en het opbouwen van een nieuw leven in Denemarken.

In mijn vorige blog vertelde ik dat we te horen kregen dat onze tijdelijke emigratie naar Kopenhagen definitief door zou gaan! 
En toen ging het snel, want in juli zouden we al verhuizen. Op dat moment komt er veel op je af. Als eerste hebben we het natuurlijk onze familie verteld. Lastig, want het is bijvoorbeeld gewoon niet zo leuk voor opa en oma om kleinkinderen te zien vertrekken natuurlijk. Het was even slikken, maar dat Kopenhagen niet zo ver weg was, maakte het acceptabel. 

Bizar om rond te lopen in Denemarken. Wonen we hier straks echt?

In de week die volgde heb ik mijn baan opgezegd. Dat vond ik jammer, ik had het er erg naar mijn zin als docent bij Yuverta en ik  was bovendien bezig met afstuderen, maar ik had wel een hele leuke reden om het te doen. Iedereen reageerde heel enthousiast. Jammer dat ik zou gaan, maar wat een toffe kans! 

We zijn in mei op vakantie naar Denemarken gegaan om scholen te bezoeken. Een spannende week, want wat nou als we er allemaal niet blij van zouden worden? Gelukkig was dat niet aan de orde. De school leek ons fantastisch en het land en de stad voelde ook goed aan. Het was heel bizar om daar rond te lopen met de wetenschap dat we daar een paar weken later zouden gaan wonen. 

Na die vakantie zijn Joep en ik nog een paar dagen samen in Kopenhagen geweest om huizen te bezichtigen. Dat was nog niet zo makkelijk. De huizen zijn duur, er is weinig beschikbaar en met drie kinderen die we graag allemaal een eigen kamer wilden geven, werd dat er niet makkelijker op. Het is wel gelukt!

Ons prachtige huis

Naast het regelen van alle praktische zaken, raakten onze dagen vol met koffiedates, lunchafspraken en dinertjes om nog even een laatste keer met die en die af te spreken. Intensief, maar ook erg leuk. En mede omdat we graag een goed afscheidsfeestje wilden vieren, zijn we in die tussentijd ook nog ‘even’ getrouwd. Een geweldige dag met een nog leuker feest. 

En op 20 juli was het zover. Met 5 mega grote koffers en 5 trolleys stapten we in het vliegtuig. Gelukkig geen emotioneel afscheid, omdat we wisten dat we niet ver weg zouden zijn en we hadden bovendien niet alle schepen achter ons verbrand. We vonden het wel spannend, maar hadden er vooral heel veel zin in.
We hebben eerst 6 weken in een tijdelijk appartement gewoond. Joep ging meteen aan het werk, terwijl de kinderen nog 3 weken vakantie hadden om even te aarden. Dit was achteraf gezien eigenlijk een beetje te lang, we zaten echt te wachten tot de school zou beginnen, zodat we contact konden leggen en ons leven konden gaan opbouwen. Joep had natuurlijk met collega’s contact, maar wij waren echt op elkaar aangewezen. Gelukkig was het prachtig weer en konden we ook genieten van de vakantieweken. 

De eerste schooldag was heel spannend, maar ze vonden het alle drie erg leuk. Wat een trots gevoel gaf het me om mijn kinderen zo stoer een nieuwe, Engelse wereld in te zien stappen. 

De internationale school

Van ons huis een thuis maken

Na 6 weken Airb&b zijn we verhuisd naar Lyngby, dit ligt een klein stukje boven Kopenhagen (hoort bij Groot-Kopenhagen) We hebben de katten uit Nederland opgehaald en een paar dagen later kwamen ook al onze spullen. En die eigen spullen waren echt heel fijn. Daarmee voelden we ons echt meer thuis in dit nieuwe land. 

Ik had ook vrij snel een sociaal leven opgebouwd. Een internationale school is wat dat betreft echt een uitkomst. Iedereen zit in hetzelfde schuitje en zoekt elkaar op. De ene heeft al in 10 landen gewoond en de ander (zoals wij) komt net kijken. Iedereen helpt elkaar en geeft je een welkom gevoel. Op onze school, Copenhagen International school (CIS), is een groot netwerk voor en door ouders opgezet. Zij dragen het sociale leven rondom school. Zo zijn er veel verschillende sportlessen te volgen voor ouders, worden er parent coffee mornings ingepland en worden er talloze activiteiten door het jaar heen georganiseerd waar ook ouders bij zijn uitgenodigd. De school is openlijk toegankelijk voor ouders en zo wordt het heel makkelijk om na de drop off even snel koffie te drinken met andere moeders.  

Dochter met heimwee

Doordat we tegelijk met 2 andere gezinnen uit Nederland op die school kwamen, had ik direct leuk contact met deze moeders. Aangevuld met een andere Nederlandse vrouw die er al wat langer woonde, vormden we meteen een fijn groepje. Ik moet zeggen, dat was heel prettig. Ondanks dat ik het leuk vond om nieuwe mensen te ontmoeten en alles te ontdekken, kost een sociaal leven opbouwen wel energie, vooral omdat het allemaal in het Engels gaat. Ik had daarom ook weleens de behoefte om even in mijn eigen taal te klagen of mijn hart uit te storten, want het leven in het buitenland gaat niet altijd over rozen. Onze dochter heeft bijvoorbeeld veel heimwee gehad en niets doet een ouder zoveel pijn als zien dat je kind ongelukkig is. Schuldgevoel komt daar natuurlijk ook bij kijken en dan is het zo fijn als je je verhaal kwijt kan. Gelukkig zit zij nu, na een jaar, hier ook lekker op haar plek. 

Vriendschappen opbouwen

Naast deze Nederlandse dames had ik ook heel snel leuk contact met andere moeders (het zijn vaak de vaders die een baan hebben) uit veel verschillende landen, door samen te sporten en door contact via de kinderen en hun vrienden. Mijn dagen zonder baan werden dus al snel gevuld met allerlei sociale dingen. En waar ik vooraf wat sceptisch over was of ik dat wel kon, nieuwe vrienden maken, blijkt dit achteraf heel makkelijk te zijn gegaan. Op de vraag of deze vriendschappen niet oppervlakkig zijn of dat genoegen neemt met minder, antwoord ik ‘nee’. Ik heb echt fijne vriendschappen met mensen die ik oprecht leuk vind en waar het echt mee klikt. Ik denk dat je in het buitenland snel een hechte vriendschap kan opbouwen, omdat je met elkaar  hetzelfde meemaakt en eenzelfde type persoon bent die dit (tijdelijke) leven kiest. En bovendien staat iedereen er ook voor open.

Lees je mee met ons avontuur? Ik vertel je graag over ons nieuwe leven in Kopenhagen.

Groetjes,
Lisette