Van Prachtige Mama naar Loedermoeder

Weg titel
Nu ik net dacht dat ik de “mamakunde” best aardig onder mijn knie had, is er recent iets gebeurt waardoor ik de titel Prachtige Mama voorgoed moet inleveren. Ik heb gefaald en niet zo’n beetje ook. Wellicht moet ik dit platform ook maar een andere naam gaan geven. Beetje rottig voor mijzelf al die Prachtige Mama’s om mij heen als ik zelf voortaan als Loedermoeder door het leven moet.

Watskebeurt…..
Het was de vrijdag voor de herfstvakantie. Ik stond gezellig tussen de andere schoolpleinmoeders en vaders te wachten tot mijn kroost naar buiten zou stormen. De jongste telg draaide al rondjes om mij heen. Het was nu wachten tot de 8 jarige spruit naar buiten zou komen. We keuvelden wat over het weer, de aanstaande vrije dagen en wie er wel en niet naar een gezellig vakantiehuisje zou vertrekken. Ineens was ze daar. Mijn nageslacht, mijn trots, mijn prinses.
Met grote stappen kwam de prinses op mij afgestormd. De keel ging open en luidkeels ‘BRULDE” zij over het overvolle schoolplein; ” Nou bedankt hé mam, dat je mij GEEN LUNCH hebt meegegeven” !!!!!!!!!!

Shame on me
Nou ik kan je zeggen, dat ik mij na deze woorden, ondanks mijn lengte van 1.75 m, heel, heel, heel klein voelde! What the f*ck….
Hoe kon dit nou toch gebeuren?
Ja ik heb het druk, maar wie niet……?
Het schaamrood steeg me naar mijn kaken en terwijl ik dit type voel ik mij echt de grootste Loedermoeder van heel Nederland.

De feiten
Kijk feitelijk kan ik het wel verklaren. Deze situatie is nog vrij nieuw. Na de zomervakantie zit zij in groep 5 en gaat ze ineens tot 14.45 uur naar school ipv 12.15 uur. En dat is….even wennen.
De jongste haalde ik dus om 12.15 uur van school en haar nietsvermoedend om 14.45 uur. Nietsvermoedend had ik die ochtend de rugzakken gevuld met drinken en een pauze hap. En dus geen lunch. Gewoon totaal vergeten!

Mama is ook maar een mens
Om mij heen klonk er natuurlijk gelach. Hahaha, de Prachtige Mama laat hier wel een enorme steek vallen! Ahhhh arm kind je zal wel honger hebben, grinnikten de Prachtige ouders. Mijn hoofd werd roder en roder…
Mama is ook maar een mens stamelde ik naar Isis. En ik wist niet hoe snel ik het volle schoolplein moest verlaten. Dit viel natuurlijk op geen enkele wijze goed te praten. Nooit eerder in mijn mama-carrière voelde ik mij zo waardeloos als op dat moment.

Samen delen
Weg van de drukte stamelde ik, sorry liefje. Wat stom van mij! Heb je wel iets gegeten????
Ja mama ik mocht van al mijn vriendinnen wat hebben. Sommige dingen waren smerig dus ik heb het lekkerste gekozen! Kijk that’s my girl. Die maakte er gewoon een soort van lopend buffetje van en koos een lekker bordje uit. Oh sorry Isis stamelde ik nog een keer.
Geeft niks hoor mam, dat kan toch gebeuren!

Briefje
De volgende ochtend hing er een “subtiel” briefje op de keukenkast. Een reminder van mijn 8 jarige. Ze is nogal volhardend en ik weet zeker dat zij vanaf vandaag ELKE dag zal vragen of er wel lunch in haar tas zit.
Maar ik geloof niet dat deze Loedermoeder de lunch ooit nog gaat vergeten… Deze dag trouwens ook nooit meer. Voor altijd in mijn geheugen gegrift. Een dikke nul voor mama-kunde.

Liefs,
Rachèl