Voetbalvrijwilliger

Daar staan ze; in weer en wind, om 8 uur op een zaterdagochtend, na werktijd….. Wie? De trainers/leiders van de verschillende sportteams. In ons geval van de voetbalteams waar onze drie meiden voetballen.

Op het veldVaders, moeders en jonge jongens en meiden die hun vrije tijd op het veld doorbrengen. Om onze (en al die andere) kinderen iets te leren, ze te begeleiden, te coachen. Dat doen ze vrijwillig. En wij? Wij vinden dat eigenlijk heel vanzelfsprekend. We melden ons kind aan voor sport X of Y. Dat de trainingen alleen plaats kunnen vinden dankzij die tientallen of vaak zelfs honderden vrijwilligers, realiseren we ons niet altijd.

Buiten de lijnenNiet alleen op het veld, maar ook buiten de lijnen zijn er tig vrijwilligers actief om alles goed te laten verlopen. Ze onderhouden de velden, bemensen de kantine, benaderen sponsors, organiseren activiteiten, maken de kleedruimtes schoon, beheren de website en social media en nog veel meer….. Dat gaat namelijk niet allemaal ‘vanzelf’.

Klavertjes vierAl die vrijwilligers staan in hun vrije uren op het veld, langs de lijn of zijn in het clubgebouw om onze kinderen te laten sporten. Stuk voor stuk doen ze hun best. Ze brengen geduld op, zelfs als er iemand klavertjes vier loopt te zoeken in het gras in plaats van op de bal te letten. Ze bereiden trainingen voor, maken de schema’s en de opstelling. Ze strikken veters, delen ranja uit, sussen opstootjes, moedigen de kinderen aan en ga zo maar door. Het hoort er allemaal bij.

​

RoeptoetersDat ze dan ook nog te maken krijgen met ouders die langs het veld staan en ‘roeptoeteren’ wat hun zoon/dochter wel of niet moet doen, aanwijzingen geven alsof ze Louis van Gaal himself zijn, kritiek geven op de opstelling, het rijschema niet handig vinden en toch wel graag zien dat zoon of dochter in team 1 of 2 komt…… En de trainers/coaches/leiders: ze nemen het allemaal voor lief.

CombinerenWat me opvalt, is dat het vaak om mensen gaat die het vrijwilligerswerk naast hun drukke baan of zelfs eigen bedrijf uitvoeren. Nu scheelt dat tegenwoordig veel mensen werken en iedereen vindt dat ie druk is; theoretisch zou dus iedereen vrijwilligerswerk uitvoeren. Dat is niet helemaal het geval. Nu weet ik wel dat de plaatselijk voetbalclub meer vrijwilligers dan leden heeft. Hoe dan? Nou, doordat veel leden naast het beoefenen van de sport zich ook als trainer, leider, bestuurslid, scheidsrechter of wat dan ook verdienstelijk maken. Ik vind dat zo gaaf!

Dat niet iedereen in staat is om zich als vrijwilliger in te zetten, begrijp ik ook. Het kost nu eenmaal tijd. En het is niet altijd te combineren met je werk, gezin en sociale leven. Dat heel veel mensen het wél doen, dat verdient respect!

R E S P E C T Dus: kunnen we met z’n allen afspreken dat we (nog meer) respect tonen voor al die vrijwilligers die ervoor zorgen dat onze kinderen kunnen sporten? Voor die toppers, die onze kinderen trainen, coachen, in beweging zetten, plezier laten maken en nog veel meer. Kunnen we proberen de kritiek, het mee coachen en het ‘roeptoeteren’ wat te minderen, zodat deze vrijwilligers hun werk met plezier blijven doen? Zonder al deze geweldige mensen, ziet onze wereld (en die van onze kinderen) er namelijk heel anders uit! Koesteren dus die vrijwilligers!

Bedankt!Groeten,Gaby

Ik ben Gaby Drees (1978), moeder van drie geweldige meiden (2006 – 2008 – 2011), vriendin van de leukste kerel en communicatiedeskundige. Geboren en getogen in Oldenzaal (Overijssel), gestudeerd in Groningen en nu woonachtig in een bruisend dorp in Twente. Ik ben eigenwijs, hou van vernieuwing/verandering, maak niet alles af waar ik aan begin en deel graag mijn belevenissen via blogs. Je kunt mij ook volgen op mijn eigen site:  https://gabydrees.wordpress.com/