Vol verwachting klopt ons hart​

Lijstjes volschrijven of plakken met al je cadeauwensen en dan maar hopen dat je alles krijgt wat je graag wilt. Nou ja, of in ieder geval dat ene gave, mooie (vaak dure) cadeau…. Stiekem verwachten we wel dat er iets bij zit dat we hebben opgeschreven.

Verwachtingsmanagement
Zoals kinderen hoopvol verwachten te krijgen wat ze vragen, zo verwachten wij vrouwen ook dat onze mannen het een en ander (uit zichzelf) doen. Nou, hier dan even een lesje ‘verwachtingsmanagement’; dat gebeurt niet! Wij vrouwen leggen de lat voor onszelf vaak best hoog. Oké, gewoon te hoog. We willen al die ballen in de lucht houden én meer. Ondertussen verwachten we datzelfde van onze mannen. Laten wij één van die ballen donderen, dan verwachten wij dat zij die bal oppakken, hooghouden en in de kruising schieten. Met minder nemen we liever geen genoegen. En anders doen we het zelf gewoon opnieuw….

Even weg
Dus… gaan wij vrouwen een weekendje weg, dan verwachten we toch eigenlijk wel dat die mannen de boel thuis draaiende houden. Dat ze zélf voor de kinderen zorgen (zonder hulp van opa/oma), eten koken, de boel schoonhouden/opruimen… Dat soort dingen. Ik noem maar even niet dat ze ook een wasje moeten draaien of de bedden moeten verschonen. De lat ligt hoog, maar zo hoog nu ook weer niet…. 🙂

Teveel
Tijdens of na je afwezigheid valt het meestal wel een beetje (oké, behoorlijk) tegen hoe die mannen de ballen hoog gehouden hebben. Daar balen we dan vaak van. Maar, mede-vrouwmensen: verwachten wij niet gewoon veel te veel van die mannen? Is het eerlijk dat we verwachten dat ze de boel draaiende houden zoals wij (crazy women) doen? Dat ze inderdaad 10 ballen in de lucht houden, ze in de kruising plaatsen, een tegendoelpunt voorkomen en weer het veld in sprinten voor een hoektrap?

Ons ‘niveau’
Natuurlijk zou het GE-WEL-DIG zijn wanneer die manwezens net als ons die toko draaiende houden op ‘ons niveau’. Maar, laten we eerlijk zijn: die verwachting is niet terecht. Bovendien levert het de nodige frustraties op, die je weer afreageert op die neanderthaler die vooral lekker in het vuur heeft lopen staren en de hut in leven heeft gehouden. En, dat doet hij gewoon goed! Ja, de was ligt er nog, het bed is niet zo ‘strak’ opgemaakt en de kinderen lopen misschien voor de derde dag in dezelfde kleren en met een out-of-bed-look qua haar: SO WHAT?!! Het huis staat er, iedereen leeft nog en ze hebben zich prima vermaakt.

Hoop
Wij vrouw-wezens pakken die bezem wel weer en vliegen door het huis. We gooien de ballen weer in de lucht en jongleren er op los. Zonder verwachtingen van het man-wezen…….. met een klein beetje hoop voor de toekomst….. 🙂