Wat wordt straks het nieuwe normaal?

Er klinken geluiden dat binnen nu en 2 weken onze kinderen misschien weer naar school mogen. Stel je dat moment eens voor. Wat wordt straks het nieuwe normaal?
Ik zie het in gedachten al voor me. Hierbij denk ik aan een groene weide. Een ochtend zonnetje. En aan het moment, zo na de winter periode, waarbij de koeien voor het eerst het groene gras weer mogen betreden. Zie je het voor je? Elk jaar weer zorgt dat tafereel voor een grote glimlach op mijn gezicht. Die blije koeien die na een periode van opsluiting weer genieten van hun vrijheid en van vreugde over de groene zoden dartelen.

En dan onze kleine kalfjes…

Zal het echt waar zijn dat we ze over 2 weken alweer ” vrij ” mogen laten. Dat ze weer mogen springen en dartelen over het schoolplein. Wat voor beeld zal dat geven? Mocht het moment inderdaad snel komen, dan weet ik zeker dat ik de aller grootste zonnebril op zet die ik vinden kan, want gegarandeerd dat de tranen zullen stromen.

Wat zal het heerlijk voor ze zijn om weer te mogen spelen met al hun vriendjes. Om weer lekker te genieten van een echte gymles. Om de lieve juf weer te zien en te horen. Hoewel ze het hier gelukkig heel fijn hebben en nog geen 1 dag gezegd hebben dat ze weer naar school willen, denk ik dat ze heel blij zijn als alles weer “normaal” is. Wat wordt straks het nieuwe normaal?

Maar hoe normaal zal het ooit nog worden. Wat wordt onze nieuwe werkelijkheid?

Nu heb ik ze letterlijk onder moeders vleugels. Ze zijn thuis en/of in de tuin en #stayhome is hier heel letterlijk genomen. Hoe gaat dat als ze straks weer naar school mogen? Dan moet ik weer vertrouwen in mijn mede, prachtige, mama’s. Vurig hopen dat zij ook alert zijn en geen verkouden kinderen naar school sturen….maar zeg eens eerlijk. Wanneer is een kind nou niet verkouden? En hoe gaat het dan met al die prachtige mama’s op een kluitje op het schoolplein? Gaat dat beeld nog wel terugkeren? Of worden onze kinderen straks op variabele tijden op school verwacht, zodat het nooit meer zo massaal druk zal zijn?

Allerlei gedachten die me nu al flink kunnen bezighouden. Tja eens een piekeraar, altijd een ………

Bioscopen, terrasjes, drukke restaurants, evenementen, verjaardagen….
Gaan we echt een nieuw tijdperk in of wordt het weer zoals het was? En kan dat eigenlijk nog wel?
Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik altijd al een hekel had aan dat verplichte gelebber op verjaardagen…. Dus als we daar nu eens voor eens en voor altijd vanaf kunnen komen!

In Limburg is het gebruikelijk dat je met een verjaardag de JARIGE feliciteert. Uit goed fatsoen feliciteer je dan eventueel ook nog de partner en/of de ouders van de JARIGE, maar daarmee houdt het op.
Groot was mijn verbazing toen ik in Zuid-Holland op verjaardagen zag dat het gebruikelijk is dat je naast de JARIGE en diens partner ook de vol-le-di-ge visite even feliciteert. Een handje, een kusje, en maar blijven lachen. En dat gemiddeld een keer of 30….

Ongemakkelijk is het vaak ook, want waar jij denkt weg te komen met een handje is die ene oom al opgestaan om je eens even lekker stevig tegen zich aan te drukken en je te trakteren op drie natte verjaardagszoenen……brrrrrr….. Of wat dacht je van andersom. Dat jij nog denkt een lekker zoentje uit te delen, maar dat degene tegenover je met een ferme hand jou op afstand houdt. Oeps!

Zeg eens eerlijk; die ene oom, kennis, vage broer schiet nu toch ook direct door jouw hoofd?!

Laten we in onze nieuwe werkelijkheid de jarige feliciteren en de overige visite trakteren op een glimlach en een proostend glas. Daar zou ik goed mee kunnen leven.
Wie stemt er voor?

Liefs,

Rachèl