Het avontuur van zwemdiploma A: van ploeteren tot trots duiken door de gatenkaas!

Yes, na 1 jaar en 7 lange, lange, lange maanden was het dan zover. Bibberend van de kou en met blauwe lipjes stond mijn kleine garnaal springend voor mijn neus. Mama ik mag voor mijn A-diploma zwemmen! Joepieeeeeee.
Jeetje wat een gelukzalig gevoel nam bezit van mij. Zo mega trots op dit kleine, smalle mannetje. Het tere kinderlijfje waar geen grammetje vet op te vinden is en wat ervoor zorgde dat de zwemjuf steevast zei, hij kan alles maar het ontbreekt hem aan kracht!

Ploeteren 
Het zwemmen in een joggingbroek bleek een onmogelijke opgave. Veel en veel te zwaar. Gelukkig mochten we die verruilen voor een `jongens` legging. En daar ging hij wel mee als een speer door het water. De periode van zwemlessen was absoluut noodzakelijk, maar duurde veel en veel te lang. Door oor problemen moest hij in deze periode 2x buisjes krijgen, waarna hij even niet mocht zwemmen. Geen probleem, maar als je altijd al als een berg opziet tegen de zwemles wordt het wel een probleem. Steeds weer dat gevoel om opnieuw te moeten beginnen. Niet echt goed voor je zelfvertrouwen. Tel daarbij op een sterke wisseling van zwemjuffen en de basis was vanaf het begin al niet goed.

Tranen in het loeihete omkleedhokje

Er zijn heel wat tranen gevloeid daar in dat loeihete, kleine omkleedhokje. En menig keer zaten mijn eigen tranen ook hoog. Het blijft iets onnatuurlijks om je kind `achter` te laten wanneer het zo verdrietig is. Je weet dat het voor een heel goed doel is, maar toch. Het geeft een naar gevoel.

Tranen van trots. Het zwemavontuur bereikt zijn hoogtepunt.

Maar nu zijn er andere tranen. Tranen van trots!
Iedere moeder zal het vast herkennen. Je zit op de tribune en mist geen seconde van de zwemskills van je spruit. En terwijl alle opa´s en oma´s, zusjes en tantes en ooms met plezier toekijken hoop jij maar vurig dat het uur snel voorbij zal zijn. En dat de spanning weg kan ebben op het klotsende zwembadwater.
Dan is hij aan de beurt. Duikend het water in en dan onder water door de gatenkaas zwemmen. Ik houd mijn adem in…
Vlak voordat hij het gat bereikt komt hij al boven. Te vroeg….
De zwemmeester vraagt hem uit het water te komen. Hij moet het opnieuw doen. -SLIK-
Even overweeg ik weg te lopen, in de grond te zakken, of 3 wijntjes te bestellen…zweet in mijn handen, warme oksels.
Dan duikt de spruit opnieuw. En ja hoor dit keer met een succesvolle afronding. Toen ik het blije koppie boven water zag komen kon ik wel janken van geluk. Dus dat deed ik ook maar.

Op naar zwemdiploma B. Een nieuw avontuur begint. 

Daarna was het 1 groot feest. Ballonnen, taart en natuurlijk dat felbegeerde zwemdiploma. Wat zijn we trots.
Nu op naar het B-diploma wat vast ook weer een avontuurlijke reis zal worden. Maar we geven niet op.
Hoeveel tranen er ook moeten rollen. Er is niets zo fijn dan huilen van trots. Wij houden vol!

Liefs,
Rachel