Er is al vaak over geschreven en ik kan het niet meer laten. Ik MOET er ook een blog aan wijden, want oh wat heb ik op dit moment een intense hekel aan de zwemles!
Vond ik de zwemles 2 jaar geleden van mijn oudste nog best oké. Nu vind ik het echt het meest irritante uur van de week. Misschien komt het ook omdat het einde nog laaaaaang niet in zicht is. Zoonlief doet het kalmpjes aan. Is een half jaar bezig en nu eindelijk 1 badje opgeschoven. Dus nu naar badje 2 en voor mijn gevoel moeten we naar badje 50…
Ik zet mijn irritatiepuntjes even op een rijtje:
- Het is te heet
- Er zijn TE VEEL anderen
- Voor deze vele anderen zijn er TE WEINIG kleedhokjes
- Dus claimen deze anderen een eigen hokje
- Na de zwemles heb ik dus een nat, druipend kind en een verveelde 7 jarige en gèèn vrij kleedhokje
- Na 3 keer heen en weer lopen met de druipende kleuter, kletsnat zwemvest, verveelde 7 jarige en een stuk of 3 winterjassen en een paar schoenen in mijn mond ben ik het HE-LE-MAAL ZAT!
Na een hoop inwendig gevloek en getier besluit ik de druipende peuter naast de bezette kleedhokjes (waar dus niemand in staat, maar waar wel spullen in hangen) af te gaan drogen. Hij is pas 5. Het zal hem worst wezen. Wanneer hij poedelnaakt voor me staat, moet hij van de plotselinge kou natuurlijk plassen. Die kletsnatte zwembroek krijg je niet meer aan. Dus in zijn nakie naar de wc.
Eindelijk klaar met plassen ga ik hem afdrogen en besluit mijn kleuter dat het tijd wordt dat het hele zwembad kennis maakt met zijn piemeldans. Die gaat als volgt…..Sta op een handdoek. Spring heel veel op en neer. Zing heel hard piemel, piemel, piemel ik heb een piemel!!!!!!!! en sla daarbij ritmisch op het hoofd van je moeder.
Natuurlijk sis ik dat hij stil moet zijn. Droog hem zo snel als mogelijk is af en vertrek met een hoofd zo rood als een tomaat uit het zwembad.Buiten adem ik eens diep in en uit. Voor deze week is het weer voorbij.Op naar de volgende 380 zwemlessen……Liefs,Rachèl
Dit bericht heeft 0 reacties